ایتنا - دانشمندان برای آزمایش مه‌ و غبارهایی که تولید کردند، نور فرابنفش را از میان آن‌ها گذراندند و میزان جذب و بازتاب آن‌ها را اندازه‌گیری کردند.

این تاری غبارآلود نوعی شبیه‌سازی از آسمان تار و کدری است که در سیارات فراخورشیدی سرشار از آب یا سیارات خارج از منظومه شمسی ما ظاهر می‌شود. این مه‌آلودگی ممکن است مانع رصد آن سیارات شود و درک آنچه را در آنجا رخ می‌دهد، دشوار کند.

تاری غبارآلود می‌تواند بر شرایط سیاره نیز اثر بگذارد. اگر اتمسفر، غبار یا ذرات دیگر داشته باشد، این می‌تواند دما، میزان نور و عوامل دیگر را به‌شدت تغییر دهد‌ــ عواملی که برخی از آن‌ها ممکن است برای حیات بیگانه در آنجا تعیین‌کننده و سرنوشت‌ساز باشند.

دانشمندان امیدوارند این تاری‌های غبارآلود دست‌ساز شبیه‌سازی شده به آن‌ها امکان دهد جو سیارات دیگر را بهتر بشناسند و نحوه شکل‌گیری و تحول آن سیارات را مدلسازی کنند. این شبیه‌سازی‌ها می‌تواند به ما امکان دهد از این موضوع که گردوغبار چگونه تصویر ما از آن سیارات را مخدوش و مختل می‌کند‌‌ــ اختلال‌هایی که ممکن است از ساختار جو آن‌ها به ما برداشتی اشتباهی دهد، درک بهتری پیدا کنیم.

برای مثال، اگر آن‌ را اشتباه بگیریم این ممکن است به معنای از دست دادن کشف سیارات زیست‌پذیر باشد. از این مشاهدات برای ارائه تخمین‌هایی در خصوص دما و شرایط جوی بهره می‌برند و سپس از آن‌ها برای تعیین اینکه آیا یک سیاره، ممکن است میزبان حیات بیگانه باشد یا خیر، استفاده می‌شود.

سارا هورست، یکی از نویسندگان این مقاله از دانشگاه جانز هاپکینز، گفت: «تصویر بزرگ این است که آیا حیات خارج از منظومه شمسی وجود دارد یا خیر؛ اما تلاش برای پاسخ به این نوع پرسش مستلزم مدلسازی واقعا دقیق از همه انواع مختلف سیارات است، به‌ویژه در سیاراتی با آب فراوان.»

«این یک چالش بزرگ بوده است، چرا که ما برای اجرای آن کار و تحقیق آزمایشگاهی نداریم. از این رو تلاش می‌کنیم برای استفاده بیشتر از داده‌هایی که با این تلسکوپ‌های بزرگ و عالی و لوکس دریافت می‌کنیم، از این روش‌های آزمایشگاهی جدید استفاده کنیم.»

این تیم با استفاده از یک محفظه سفارش‌داده‌شده، این غبار و مه را در آزمایشگاه هورست ایجاد کردند. مه و غباری که آن‌ها تولید کردند، از ذرات جامد معلق در گاز تشکیل شده بود که چگونگی برهم‌کنش نور با خود گاز را تغییر می‌دهد.

دانشمندان برای آزمایش مه‌ و غبارهایی که تولید کردند، نور فرابنفش را از میان آن‌ها گذراندند و میزان جذب و بازتاب آن‌ها را اندازه‌گیری کردند. آن‌ها دریافتند که مه و تاری غبارآلود با نشانه‌های شیمیایی یک سیاره فراخورشیدی که به‌خوبی بررسی شده بود، همخوانی دارد.

دانشمندان امیدوارند با مخلوط‌های گازی مختلف، غبارهای بیشتری تولید کنند که به آن‌ها امکان خواهد داد جو‌های مختلف را بهتر بشناسند.

این کار تحقیقی که در مقاله جدیدی با عنوان «ویژگی‌های نوری مشابه غبار آلی در اتمسفر سیارات فراخورشیدی سرشار از آب قابل‌مشاهده با تلسکوپ فضایی جیمز وب» شرح داده شده، در مجله نیچر آسترونومی منتشر شده است.