ایتنا - یک تلسکوپ بزرگ بر روی ماه می‌تواند نسبت به جیمز وب، نگاه ژرف‌تری به کیهان داشته باشد.

دانشمندان می‌گویند که یک تلسکوپ روباتیک مستقر بر روی ماه می‌تواند عمیق‌تر از تلسکوپ معروف جیمز وب به درون کیهان نگاه کند و شاید حتی به یافتن حیات در سیارات فراخورشیدی نیز تا حد زیادی کمک کند.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، ستاره‌شناسان بر این باور هستند که ابزارهای قدرتمند مستقر بر روی ماه ممکن است مرز بعدی را در تحقیقات نجومی باز کنند و به آنها امکان مطالعه پدیده‌های نامرئی برای رصدخانه‌های زمینی و فضایی موجود را بدهند. در این زمینه ایده‌های مختلفی ارائه شده‌اند؛ از جمله آشکارسازهای امواج گرانشی فوق حساس که می‌توانند موج‌های ظریف‌تری را در فضا-زمان نسبت به آشکارسازهای مبتنی بر زمین شناسایی کنند، و همینطور تلسکوپ‌های رادیویی که می‌توانند از محیط آرام ماه برای تشخیص سیگنال‌های اولین دوره‌های تاریخ کیهان استفاده کنند.
 
ایده دیگری که توسط ستاره‌شناس ژان-پی‌یر میلارد Jean-Piere Maillard در کنفرانس اخیر Astronomy from the Moon که توسط انجمن سلطنتی لندن برگزار شده بود ارائه شد، شامل قرار دادن یک تلسکوپ فروسرخ با عرض ۱۳ متر در داخل یک دهانه دائمی سایه‌دار در نزدیکی یکی از قطب‌های ماه است.
 
میلارد می‌گوید چنین تلسکوپی از ستاره کنونی نجومی فروسرخ یعنی تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا نیز حساس‌تر است و بخش‌هایی از طیف الکترومغناطیسی را که برای وب نامرئی هستند، می‌تواند می‌بیند.
 
او اظهار می‌دارد: « آینه اصلی و اولیه جیمز وب ۶٫۵ متر قطر دارد. اما تلسکوپ مستقر بر روی ماه می‌تواند ۱۳ متر قطر داشته باشد، به این معنی که منطقه جمع‌آوری آن چهار برابر جیمز وب است. بنابراین، با توجه به اینکه می‌تواند چهار برابر نور بیشتری از منبع دریافت کند، دامنه حساسیت آن در بازه ۱ تا ۲۸ میکرومتر خواهد بود. این تلسکوپ با داشتن چنین ناحیه‌ای برای جمع‌آوری، خواهد توانست حوزه فراتر از ۲۸ میکرومتر که تا حد زیادی مورد اکتشاف واقع نشده است را کاوش نماید».
 
آنچه میلارد به آن اشاره می‌کند، بخشی از طیف الکترومغناطیسی است که تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌تواند تشخیص دهد؛ یعنی تابش طول موج‌های بین ۰٫۶ تا ۲۸ میکرومتر که شامل نور فروسرخ نزدیک و فروسرخ میانه است. طول موج فروسرخ کمی بیشتر از چیزی است که چشم انسان می‌تواند ببیند و می‌تواند به عنوان گرما درک شود. تلسکوپ فضایی جیمز وب با تشخیص تشعشعات فروسرخ، می‌تواند حتی اجرامی را که خیلی سرد هستند و نمی‌توانند بدرخشند را نیز رصد کند.
 
میلارد توضیح می‌دهد که اما حتی تلسکوپ جیمز وب نیز محدودیت دارد. این محدودیت به دمای تلسکوپ و همچنین اندازه آینه آن بستگی دارد. یک تلسکوپ فروسرخ واقع در یک دهانه ماه در سایه دائمی نه تنها می‌تواند بزرگ‌تر، بلکه همچنین می‌تواند سردتر باشد و بنابراین قادر به تشخیص پدیده‌های سردتر نیز خواهد بود.
 
میلارد ادامه می‌دهد: «حداکثر میزان فروسرخ حاصل از دمایی است که تلسکوپ می‌تواند تا آن حد خنک شود. در مورد تلسکوپ فضایی جیمز وب، شرایط خنکی توسط یک آفتابگیر پنج‌لایه‌ای فراهم می‌شود که از تلسکوپ که در فاصله ۱٫۵ میلیون کیلومتری از زمین قرار دارد و از پرتوهای خورشید و همچنین گرمای ساطع‌شده توسط سیاره ما محافظت می‌کند.