ایتنا -  زمانی که به ۶۰ سالگی می‌رسیم، پوست، مو و ناخن به تدریج نازک‌تر می‌شو‌ند، عضلات کم‌کم تحلیل می‌روند و حتی مینای دندان نیز ضعیف‌تر می‌شود.

گذر زمان و افزایش سن نه‌تنها چین‌وچروک‌ها را در چهره نمایان می‌کند، بلکه دیگر اعضای بدن مانند عضله‌ها و ناخن‌‌ و مو را نیز دستخوش تغییر می‌کند.

 زمانی که به ۶۰ سالگی می‌رسیم، پوست، مو و ناخن به تدریج نازک‌تر می‌شو‌ند، عضلات کم‌کم تحلیل می‌روند و حتی مینای دندان نیز ضعیف‌تر می‌شود.

دکتر ناتالی اسپیرینگز، مشاور پوست بر اهمیت تمرین‌های وزنه‌‌برداری مقاومتی، مراجعه مرتب به دندان‌پزشک برای مراقبت از سلامت دندان‌ها، و رژیم غذایی متعادل برای مقابله با این تغییرات تاکید می‌کند.

پوست
پوست از جمله اعضای بدن است که تغییر و تحول‌های مربوط به افزایش سن را به‌طور روشن نشان می‌دهد.
پوست مسن‌تر برخلاف ظاهر «خشک و چروک‌شده»، در مقایسه با پوست جوان، حاوی آب بیشتری است. به‌علاوه، آسیب‌های ناشی از پرتو فرابنفش (UV)‌ در واقع سلول‌های پوست را ضخیم‌تر، نه نازک‌تر، می‌کند.

اسپیرینگز دراین‌باره می‌گوید: «‌تفاوتی که با پیری پیش می‌آید توانایی لایه بیرونی پوست (اپیدرم) در بازیابی پوست پس از آسیب دیدن است.»

عواملی مانند قرار گرفتن در معرض نور خورشید، رژیم غذایی، سیگار کشیدن، عامل ژنتیک، و... در این فرایند اثر دارند. ولی برای همه ما کارکرد سلول‌های پوستی سازنده کراتین و کلاژن و چربی‌های ضروری کند می‌شود که نتیجه‌اش کاهش شادابی و جوانی پوست است. پوست جوان‌تر در واقع شبکه کلاژن منظمی دارد، در حالی که پوست پیرتر شبکه نامنظمی از کلاژن دارد.

چه می‌توان کرد
دکتر اسپیرینگز دوری از آفتاب، استفاده از کرم ضدآفتاب با درجه محافظت زیاد در برابر پرتو فرابنفش، ترک کردن سیگار، و ورزش منظم را برای حفظ سلامت عمومی پوست پیشنهاد می‌کند.

دکتر باو شرگیل، از انجمن متخصصان پوست بریتانیا، مصرف نیاسینامید خوراکی (ویتامین ب۳) را توصیه می‌کند.

او می‌گوید: «این ویتامین در کاهش سرطان پوست موثر است و همچنین قرمزی پوست و رنگ‌دانه‌های ناهموار را کم می‌کند. بر همین اساس، رنگ پوست یکدست‌تر می‌شود و جوان‌تر به‌نظر می‌رسد.»

مو
به گزارش تلگراف،‌ موها و فولیکول‌های مو نیز درست مانند پوست پیر می‌شوند. به‌ندرت می‌توان فردی را در دهه ۵۰ و ۶۰ عمر دید که موهای ضخیم و براقی داشته باشد.

هر عاملی که بر میزان هورمون‌های جنسی اثر می‌گذارد می‌تواند روی موها نیز اثر بگذارد. بلوغ، بارداری، و یائسگی از جمله عوامل موثر در تغییر ظاهر موی زنان است.

نازک‌ شدن مو، که بخشی از روند ریزش مو با الگوی مردانه یا زنانه (آلوپسی آندروژنیک) است، فرایندی تدریجی است. فولیکول‌ها در این فرایند، در هر چرخه رشد جدید، موهای کوتاه‌تر و ظریف‌تری تولید می‌کنند که نتیجه‌اش کاهش تراکم کلی و توخالی شدن مو است.

علاوه بر نازک شدن مو، ریزش مو نیز ممکن است رخ دهد. البته ریزش روزانه حدود صد تار مو طبیعی است. اگر با ریزش بیشتر از این میزان مواجه شدید، باید دنبال عوامل دیگری بگردید که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: کاهش وزن، کمبود مواد مغذی، استرس، بیماری، تغییرات هورمونی، و اختلال در مصرف دارو.

چه می‌توان کرد
ریزش مو ناشی از کمبود مواد مغذی را می‌توان با پیروی از رژیم غذایی سالم جبران کرد. مصرف پروتئین‌های سالم مانند گوشت بدون چربی و توفو و حبوبات در ریزش مو بسیار موثر است.

رزماری فرگوسن، متخصص تغذیه، مصرف مکمل‌های بیوتین و روی را برای رشد و استحکام مو توصیه می‌کند. ماینوکسیدیل نیز درمانی موضعی برای ریزش مو است که رشد مو را بهبود می‌بخشد، تراکم مو‌ها را حفظ می‌کند، و نازک و توخالی شدن مو‌ها را کند می‌کند.

برخی از شامپوها و محصولات بهداشت مو نیز حالت حجم‌دهندگی دارند که می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.