ایتنا - درواقع، دستگاه‌های رابط مغز-رایانه حدود ۲۰ سال پیش، در سال ۲۰۰۴ زمانی که یک عمل جراحی پیشگام در رود آیلند انجام شد، در مغز انسان کاشته شد. از آن زمان شرکت‌های دیگری نیز پا به میدان گذاشتند و به نظر می‌رسد چه‌بسا این شرکت‌ها با کار گذاشتن تراشه در مغز انسان، از جایگاه امروزی نورالینک جلوتر باشند.

ایلان ماسک، کارآفرین مشهور شرکت اسپیس‌اکس، اخیرا از نخستین آزمایش کاشت تراشه شرکت نورالینک در مغز انسان خبر داده است. او که این محصول را تله‌پاتی معرفی کرده است در حساب کاربری‌اش در ایکس یا همان توییتر سابق نوشت که این تراشه «کنترل تلفن یا رایانه شما و از طریق آن‌ها تقریبا هر دستگاهی را فقط و فقط با فکر کردن امکان‌پذیر می‌کند».

اما واقعیت این است که به‌طورکلی این نخستین مورد از ایمپلنت یا درون‌کاشت در مغز انسان نیست. هرچند دستگاه‌های رابط مغز-رایانه پیشین با «جراحی» در مغز داوطلبان کاشته شده بودند. درواقع، دستگاه‌های رابط مغز-رایانه حدود ۲۰ سال پیش، در سال ۲۰۰۴ زمانی که یک عمل جراحی پیشگام در رود آیلند انجام شد، در مغز انسان کاشته شد. از آن زمان شرکت‌های دیگری نیز پا به میدان گذاشتند و به نظر می‌رسد چه‌بسا این شرکت‌ها با کار گذاشتن تراشه در مغز انسان، از جایگاه امروزی نورالینک جلوتر باشند.

بیزنس اینسایدر (Business Insider) با انتشار گزارشی در این زمینه به بررسی سرسخت‌ترین رقبای شرکت نورالینک ایلان ماسک پرداخته است.

۱. بلک‌راک
امروزه اغلب کسانی که در سر خود تراشه رابط مغز-رایانه دارند، از تراشه‌های شرکت بلک‌راک استفاده می‌کنند. به‌سختی می‌توان عدد دقیقی برای آن تعیین کرد، اما شواهد نشان می‌دهند که از بین حدود ۵۰ تراشه رابط مغز-رایانه که در مغز افراد کاشته شده، حدود ۴۰ مورد آن‌ها را بلک‌راک نوروتک (Blackrock Neurotech‌) تولید کرده است.

بلک‌راک نوروتک در حال حاضر تراشه‌های رابط مغز-رایانه را برای کمک به افراد مبتلا به انواع شدید فلج استفاده کرده است. هدف این است که تراشه‌ها به افراد دچار معلولیت‌های شدید حرکتی کمک کند زندگی مستقل‌تری داشته باشند و با ذهن بتوانند دستگاه‌ها را کنترل کنند و دسترسی به اینترنت داشته باشند.

چند نفر از داوطلبانی که داخل سرشان درون‌‌کاشت یا به‌اصطلاح ایمپلنت بلک‌راک دارند، می‌گویند که با استفاده از این تراشه‌های رابط مغز-رایانه می‌توانند رانندگی کنند. برخی دیگر حس لامسه‌شان را دوباره بازیابی کرده‌اند.

با این‌ حال، بنیان‌گذاران این شرکت می‌گویند که این فناوری ممکن است در آینده کاربردهای کاملا متفاوتی داشته باشد و ازجمله کاربردهای نظامی پیدا کند یا حتی موردتوجه افرادی قرار بگیرد که می‌خواهند توانایی‌‌ها و قابلیت‌‌ها و راحتی بیشتری به دست بیاورند. به گفته مدیر این شرکت، چنین امری ممکن است خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شود رخ دهد.

۲. برین‌گیت
برین‌گیت (BrainGate) نخستین تولیدکننده تراشه رابط مغز-‌رایانه است که در سال ۲۰۰۴ این تراشه را در مغز انسان کاشت. کار این شرکت بر اساس تحقیقاتی بود که در اواخر دهه ۱۹۹۰ در دانشگاه براون آغاز شده بود و دستگاه فعلی آن را که بسیار کوچک است، بلک‌راک ساخته است.

ایمپلنت هر بیمار از دو یا چند دستگاه تشکیل شده است که هر کدام حداکثر ۱۰۰ الکترود دارند که از مو نازک‌ترند. این ایمپلنت‌ها روی سطح مغز، بالای قشر، در نواحی مسئول حرکات اندام یا گفتار کاشته می‌شوند.

نخستین تراشه این شرکت در مغز متیو ناگل کاشته شد، مردی که در جریان یک حمله با چاقو از گردن به پایین فلج شده بود. او با استفاده از تراشه‌های این شرکت تا جایی پیش رفت که توانست در بازی ویدیویی پونگ مهارت پیدا کند. ناگل در سال ۲۰۰۷ در اثر ابتلا به عفونت خون (بی‌ارتباط با آزمایش تراشه در مغز او) درگذشت.

برخی بر این باورند که این شرکت‌ها به دلیل اینکه بر انجام تحقیقات اساسی و عمیق در این فضا متمرکز شده‌اند، چندان تبلیغات نمی‌کنند و بسیاری از مردم آن‌ها را نمی‌شناسند.

این شرکت در حال حاضر در حال اجرای آزمایش بالینی نسل دوم رابط مغز‌-رایانه است تا بتواند به افراد با معلولیت حرکتی کامل مانند متیو ناگل کمک کند. برین‌گیت ۲ آزمایشی است که از سال ۲۰۰۹ تاکنون ادامه دارد و انتظار می‌رود در سال ۲۰۳۸ به پایان برسد. تاکنون ۱۵ نفر با دستگاه‌های برین‌گیت ۲ آزمایش شده‌اند.