ایتنا - در روز ۱۲ فوریه ۱۹۴۷، بزرگترین شهابسنگ تاریخ در منطقه سیخوته-آلین روسیه به زمین برخورد کرد و باعث انفجاری شد که از انفجار بمب اتم نیز قویتر بود.
در حدود ساعت ۱۰:۳۰ صبح روز ۱۲ فوریه، شاهدان عینی در کوههای سیخوته-آلین، شهابسنگ بزرگ و درخشانی را مشاهده کردند که نور آن از خورشید هم روشنتر بود.
این جرم آسمانی با سرعت ۱۴ کیلومتر بر ثانیه وارد اتمسفر شد و شروع به شکسته شدن نمود. بزرگترین قطعه آن در ارتفاع ۵.۶ کیلومتری در یک انفجار بزرگ منفجر گردید که صدا و نور آن تا ۳۰۰ کیلومتری محل برخورد مشاهده شد.
طبق برآوردها، وزن اولیه این شهابسنگ ۹۰ هزار کیلوگرم بوده که پس از عبور از جو، ۲۳ هزار کیلوگرم آن به صورت قطعات مختلف بر سطح زمین فرود آمده است. تا آن زمان، این بزرگترین شهابسنگی بود که به زمین برخورد میکرد.
شهابسنگ سیخوته-آلین یک سنگ آهنی با ساختار هشتوجهی درشت است که حدود ۹۳ درصد آن را آهن، ۵.۹ درصد نیکل و مقادیر کمی کبالت، فسفر و گوگرد تشکیل میدهد.
یک نمونه بزرگ از این شهابسنگ در موزه مسکو به نمایش گذاشته شده و نمونههای کوچکتر آن نیز در اختیار علاقهمندان قرار دارد.
دهانه برخورد این شهابسنگ نیز همچنان بر روی سطح زمین در منطقه سیخوته-آلین روسیه قابل مشاهده است.