ایتنا - در گورستانی در شرق چین، گفتگوی غم‌انگیزی بین «سیکو وو» و پسرش «ژوانمو» که در سن ۲۲ سالگی بر اثر سکته مغزی درگذشت، رد و بدل می‌شود. این گفتگو قبل از مرگ پسر ضبط نشده است اما پس از مرگ او توسط هوش مصنوعی انجام می‌شود.

پسر فقید ژوانمو از دنیای مجازی مردگان خطاب به پدرش می‌گوید: "می‌دانم هر روز و هر لحظه چقدر برایت سخت است. کاش می‌تونستم کنارت باشم و بهت گرما و نیرو بدم."

سیکو وو، در پاسخ به پسر فقیدش از طریق بازی دیوانه کننده جاودانگی دیجیتال چینی گفت: «پدرت اکنون سخت کار می‌کند تا تو را به زندگی برگرداند.

این پدر داغدار، همسرش و هزاران چینی داغدار دیگر از برنامه‌های هوش مصنوعی استفاده می‌کنند تا لحظاتی را با عزیزان فوت‌شده آنها زنده کنند و نسخه‌های مجازی از آنها بسازند که تقریباً شبیه آنها رفتار می‌کنند.

این امر بسیاری از شرکت‌های فناوری چینی را که به دنبال «جاودانگی دیجیتال» هستند، مجبور به ارائه چنین خدماتی کرد که هزاران نفر از افراد دیجیتال را صرفاً با تکیه بر کلیپ‌های ویدئویی کوچک متوفی به مدت نیم دقیقه خلق می‌کند.

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر می‌توانستیم برای همیشه در یک آگاهی دیجیتالی به جای یک شکل فیزیکی زندگی کنیم، چگونه می‌شد؟

هوش مصنوعی در تلاش است با شبیه‌سازی خاطرات، شخصیت و طرز رفتار انسان‌ها به آن‌ها جاودانگی دیجیتال ببخشد.

فرآیند جاودانگی دیجیتالی مستلزم «آپلود ذهن» یا آپلود آگاهی فرد در یک سیستم هوش مصنوعی است. از نظر تئوری، این آگاهی دیجیتالی می‌تواند بدون محدودیت و شکنندگی یک بدن بیولوژیکی به طور نامحدود دوام بیاورد. دارای فضای ذخیره سازی بی حد و حصر و بدون محدودیت زمانی است، درست مانند یک USB برای ذهن شما.