ایتنا - روزه‌داری متناوب موضوع روز بسیاری از مدیران اجرایی سیلیکون ولی هم بوده است که به‌منزله یک گروه معمولا روی افزایش «طول عمر» تاکید محسوسی دارند، در حالی‌ که همان میل به کمی طولانی‌تر زیستن از انسان‌های عادی فانی با آموزگاران گورو مراقبت از خود همچون آنتونی رابینز، مبلغ مفهوم «هک زیستی» (biohacking) (تغییراتی در سبک زندگی، تغذیه و فعالیت‌های فیزیکی در کنار روزه‌داری متناوب) به هم آمیخته است.

چه می‌شود اگر- این را فقط اینجا مطرح می‌کنم- معلوم شود روزه‌داری متناوب (intermittent fasting)... یک مد است؟ چیزی هم‌تراز «رژیم غذایی کودک» به گمانم در اوایل دهه ۲۰۱۰ که مدت‌ها است به فراموشی سپرده شده است. در هیاهوی کنونی که روزه را راهی برای درمان سرطان، بهبود قدرت مغز، ترمیم سلول‌ها و سوزاندن چربی می‌دانند، به نظرم ارزشش را دارد که آن رژیم غذایی شیک یک دهه گذشته لیدی گاگا، شریل کول، جنیفر انیستون و بسیاری دیگر از ستاره‌های زن سرشناس را یادآوری کنیم.

آن رژیم غذایی کودک عبارت بود از خوردن روزانه حدود ۱۴ وعده غذای پوره‌شده بچه که گاهی هم غذای واقعی در آن می‌گنجاندند. روزنامه‌ها با شوخی به افزایش فروش غذای نرم کودک و شیشه‌های حاوی پوره مرغ و ذرت شیرین ارگانیک مارک ایلا کیچن (Ella´s Kitchen) اشاره می‌کردند که پیش از آنکه مثل هواپیما وارد دهان کودک موردنظر شود، بزرگسالان آن‌ها را روی هوا می‌زدند. با وجود خنده‌دار بودن قضیه، این رژیم صرفا نوعی پرهیز طولانی بود، درست مثل روزه‌داری متناوب (آی‌اف). بنابراین عجیب است که چرا یک رژیم غذایی باعث خنده مردم می‌شود و دیگری را مثل معجزه به حساب می‌آورند. فکر کنم جوابش ساده است: چون این مردان‌اند که همگی به‌یکباره طرفدار رژیم روزه‌داری متناوب شده‌اند و مثل وقتی که گفته می‌شد شریل کول شیشه‌های کوچک حاوی پوره کِرِم‌‌مانند می‌خورد، کسی نگفت که مزخرف است.

اوایل این ماه که شنیدم نخست‌وزیرمان، ریشی سوناک، هر هفته به مدت ۳۶ ساعت روزه سنگین می‌گیرد، دچار تعارض شدم. هرچه باشد «خشم گرسنگی» (hanger) را به‌تازگی یک بیماری جامع تمام‌عیار تشخیص داده‌ایم‌ــ که تازه فهمیدیم قدرتمندترین مرد این کشور هر دوشنبه داوطلبانه وسط منطقه خشم گرسنگی فرود می‌آید. با این  حال رسانه‌‌ای شدن روزه گرفتن سوناک پیامد جانبی غیرمنتظره‌ای داشت: این امر دو گروه روزه‌دار کاملا متمایز را مطرح کرد.

گروه اول افرادی‌ا‌ند که به دلیل ابتلا به بیماری یا مشکل پزشکی به اجبار به رژیم روزه‌داری متناوب روی آوردند. مثلا مطالعاتی بوده که نشان داده بین رژیم غذایی کاهشی و اثربخشی بیشتر شیمی‌درمانی ارتباطی وجود دارد که البته مبتلایان به سرطان به آن روی آوردند. این رژیم در افراد مبتلا به سندروم تخمدان پلی کیستیک که موجب بروز چرخه‌های نامنظم قاعدگی یا ناباروری می‌شود‌ــ و به همین ترتیب در افرادی که به التهاب شدید مانند آرتروز یا دیابت نوع ۲ دچارند، طرفدارانی پیدا کرده است. برخی نزدیکان من نیز به دلیل ضرورت‌های پزشکی خود به این روش روی آوردند. اتفاقا همه آن‌ها زن بودند.

بیایید به گروه دوم نگاهی بیندازیم. به‌طور خلاصه، آن‌ها را مردانی می‌نامیم که هیچ نوع بیماری ندارند. پیش از سوناک، افراد شناخته‌شده‌ای از محیط مردانه برای این رژیم تبلیغ کرده بودند. ایلان ماسک و جردن پیترسون آن را ستوده‌اند، در همین حال در پادکست آلفا (مردانه) خاطرات یک مدیرعامل (Diary of a CEO) نیز چند بار درباره آن صحبت شد. در قسمت‌هایی با موضوع روزه‌داری عبارت‌هایی مانند «زندگی جنسی خود را احیا کنید» زیرنویس شد و در نسخه یوتیوب آن از طرح‌های ساده گرافیکی استفاده شد که با جدیت «افزایش ۱۳۰۰ درصدی تستوسترون» را پیشنهاد می‌داد.