ایتنا - تحقیقات جدید دانشمندان نشان می‌‌دهد که عبور ستارگان از منظومه شمسی ممکن است روی مدار زمین و شرایط اقلیمی آن اثر گذاشته باشد. آن‌ها می‌گویند این یافته جدید می‌تواند درک و شناخت بهتری از گذشته سیاره زمین در اختیارمان بگذارد.

 امروزه باور بر این است که تغییرات اقلیمی در اثر فعالیت‌های انسانی رخ می‌دهند. اما واقعیت این است که اثرات گرانشی سایر اجرام از جمله سیارات دیگر نیز می‌توانند در درازمدت، مدار زمین را کمی عوض کنند و الگوهای اقلیمی زمین را تغییر دهند.

اینک پژوهش جدیدی نشان داده که گذر ستارگان عظیم نیز ممکن است در مدار زمین تغییر ایجاد کنند. بررسی تاثیر گرانشی این ستارگان و برقراری ارتباط میان تغییرات گذشته مدار زمین و شرایط اقلیمی آن، البته کار بسیار دشواری است.

جنبه‌هایی از مدار زمین به دور خورشید در گذر زمان تغییر می‌کنند. برای نمونه، هر ۱۰۰هزار سال، در اثر گرانش مشتری و زحل، شکل آن از مداری نزدیک به دایره به حالت بیضی تغییر می‌کند.

از نظر تاریخی، نخستین کسی که به تاثیر منظومه زمین‌ــ‌خورشید بر آب‌وهوای سیاره ما پی‌ برد، فیزیک‌دان و ستاره‌شناس صرب، میلوتین میلانکوویچ، بود که در دهه ۱۹۲۰، چند چرخه طبیعی را در مدار زمین به دور خورشید کشف کرد و گفت که این چرخه‌ها ممکن است عامل تغییرات اقلیمی عمده باشند.

در اثر این پدیده، میزان تابش خورشید بر زمین تغییر می‌کند و از این رو، تغییرات اقلیمی حاصل از آن ممکن است زمین را وارد یک عصر یخبندان کند.

دانشمندان در پژوهش اخیر، به شبیه‌سازی گذشته زمین پرداختند تا برخی از این تغییرات در مدار زمین در گذشته را بررسی کنند. در عین حال، این شبیه‌سازی‌ همانند پیش‌بینی‌های هواشناسی با عدم‌قطعیت بسیاری روبروست و در بازه‌های زمانی طولانی، در اثر تغییرات نمایی، دقت خود را از دست می‌دهد.

دانشمندان پیش از این بر این باور بودند که می‌توانند مسیر مداری زمین را تا بیش از ۷۰ میلیون سال پیش‌ بررسی کنند. این سنخ شبیه‌سازی‌ها البته یک عیب بزرگ‌ داشتند و آن هم این بود که تاثیرات اجرام دیگر خارج از منظومه شمسی را در نظر نمی‌گرفتند. اکنون مشخص شده که منظومه شمسی نیز به عنوان بخشی از کهکشان راه شیری، نسبتا به طور مداوم، میزبان ستارگانی است که گاهی از نزدیکی آن عبور می‌کنند.

دانشمندان می‌گویند که ستارگان در حدود هر یک میلیون سال، تقریبا ۲۰ بار و از فاصله بین ۲۰۰ هزار واحد نجومی از خورشید عبور می‌کنند. هر واحد نجومی برابر با فاصله زمین تا خورشید و تقریبا ۱۵۰ میلیون کیلومتر است.

محاسبات دانشمندان در دسامبر سال ۲۰۲۳ میلادی نشان داد که چنین ستاره‌ای می‌تواند یک میلیارد سال دیگر، زمین را از مدار خود براند و از این رو سیاره ما را از فرو رفتن به کام خورشید در آن زمان نجات دهد. خورشید ستاره‌ای است که در میلیارد‌ها سال آینده بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و یکی از سناریوهای آتی دانشمندان این است که خورشید، زمین را در مراحل پایانی عمر خود خواهد بلعید.