ایتنا - احتمالا هنگامی که عبارت «حافظه عضلانی» را می‌شنوید، در ‌ذ‌هنتان تصاویری از عضلات تداعی می‌شود که می‌توانند حرکات خاصی را به خاطر آورند، مانند دریبل‌ زدن با توپ در بازی فوتبال یا نواختن آهنگ «تولدت مبارک» با پیانو اما «حافظه عضلانی» با وجود آنکه پدیده‌ای واقعی است، چیزی نیست که در بدن شما اتفاق بیفتد.

علم از وجود دو نوع حافظه عضلانی مختلف خبر می‌دهد. یک نوع مرتبط با عصب‌ها (نورلوژیک) که به يادآوری فعالیت‌ها گره خورده است و دیگری فیزیولوژیک که به رشد دوباره بافت عضلانی مربوط می‌شود.

آگاهی از عملکرد هر دو نوع حافظه عضلانی کمک می‌کند تا برای ایجاد روال جدید در تناسب اندام یا بازگشت دوباره به ورزش پس از استراحت، یک شروع قوی داشته باشید.

حافظه عضلانی عصب‌ها
حافظه عضلانی مرتبط با عصب‌ها احتمالا همان نوعی است که بیشتر ما با این اصطلاح مرتبط می‌دانیم، زیرا به پدید‌ه‌ای مربوط می‌شود که طی آن عضلات ما حرکات خاصی را «به خاطر می‌آورند». برای مثال حتی اگر چندین سال دوچرخه‌سواری نکرده باشید، احتمالا به‌راحتی روی آن می‌پرید و بلافاصله رکاب می‌زنید. به همین صورت می‌توانید آهنگی را که احتمالا در کودکی آموخته و به خاطر سپرده‌اید، با پیانو اجرا کنید. اما دلیلش این نیست که عضلات پا‌ها یا دست‌هایتان حرکات لازم را به خاطر سپرده‌اند. بلکه دلیل آن به یادگیری حرکتی برمی‌گردد که در سیستم اعصاب مرکزی متشکل از مغز و نخاع رخ می‌دهد.

مغز و نخاع از طریق تکرار مداوم برخی از حرکات، به هر دو صورت پشت سرهم و مستقل، مسیر‌های عصبی قوی و کارآمدی را برای انتقال سیگنال‌های مناسب به هر بخش بدن که باید فعال شود، ایجاد می‌کند.

به گفته کارشناسان این نوع حافظه عضلانی بدان معنا است که مغز برای انجام دادن حرکت مجبور نیست خیلی فکر کند، در حالی که در ابتدای یادگیری یک حرکت یا مهارت جدید، در مرحله شناختی قرار دارید و حرکات کند و ناکارآمدند و در قشر جلو مغز، که ناحیه تفکر مغز است، فعالیت بالایی وجود دارد. سپس از این مرحله به مرحله تداعی پیشرفت می‌کنید که طی آن مغز هنوز به‌سختی کار می‌کند اما حرکات روان‌تر و منسجم‌تر می‌شوند.