ایتنا - محققان سیاره دانشگاه آریزونا در یک بیانیه مطبوعاتی نوشتند که لاشه‌های کیهانی سرد و منجمد شدند و به هم پیوستند تا ماه به شکلی که امروز می‌شناسیم تشکیل شود اما آنچه بعد اتفاق افتاد فراتر از این رویداد است.

دانشمندان تاحدودی به اینکه چرا سطح ‌ماه با سنگ‌های عجیب و غریب پوشیده شده است، پی برده‌اند. به گزارش فیوچریسم، در دهه‌های گذشته دانشمندان تقریبا به این توافق رسیده بودند که سطح ‌ماه از زباله‌هایی تشکیل شده است که در حدود ۴.۵میلیارد سال، در برخورد با سیاره‌ای دیگر حاصل شده است.

محققان سیاره دانشگاه آریزونا در یک بیانیه مطبوعاتی نوشتند که لاشه‌های کیهانی سرد و منجمد شدند و به هم پیوستند تا ماه به شکلی که امروز می‌شناسیم تشکیل شود اما آنچه بعد اتفاق افتاد فراتر از این رویداد است.

در مقاله جدیدی که در ژورنال Nature Geoscience منتشر شده است، محققان دانشگاه آریزونا دریافتند که غلظت بسیار زیاد تیتانیوم موجود در سنگ‌های ماه، مانند مواردی که در طول ماموریت آپولو در دهه ۱۹۷۰به زمین آورده شد، می‌تواند نتیجه مواد معدنی سنگینی مانند ایلمنیت باشد که غنی از تیتانیوم و آهن است. این مواد ابتدا به هسته فرو می‌رود و سپس به سطح می‌رسد.

جف اندروز هانا، دانشیار دانشگاه آریزونا و یکی از نویسندگان این مقاله، گفت: «ماه به‌معنای واقعی کلمه لایه درونی خود را به لایه سطحی و بیرونی آورده است.‌ماه در نخستین روزهای خود، در اقیانوس وسیعی از ماگما پوشیده شده بود که ترکیب آن جهان جوان را ناپایدار می‌کرد.

ویگنگ لیانگ، رهبر این تحقیق و نویسنده اصلی توضیح داد: «از آنجا که این کانی‌های سنگین چگالی‌تر از گوشته زیرین هستند، یک ناپایداری گرانشی ایجاد می‌کنند. به این ترتیب، شما انتظار دارید که این لایه عمیق‌تر در داخل‌ ماه فرو برود. با این حال، بنا به دلایلی، به‌نظر می‌رسد که سنگ‌های غنی از تیتانیوم ابتدا با گوشته مخلوط شده، ذوب شده و سپس به سطح ‌ماه برگشتند.

مانند تمام توضیحات تئوریک زمین‌شناسی خارج از جهان، تحقیقات بیشتر و نمونه‌برداری از سنگ‌های ‌ماه بسیار بیشتر نیاز است تا به عمق سنگ‌های ‌ماه برسند. اما در حال حاضر، به‌نظر می‌رسد داده‌ها در یک راستا قرار دارند.

منبع: همشهری آنلاین