ایتنا - پژوهش جدیدی که در دانشگاه کالیفرنیا در دیویس انجام شده حاکی از آن است که تعداد جهان‌های موازی یا واقعیت‌های احتمالی، نه تنها بی‌نهایت، بلکه بسیار فراتر از آن است که تاکنون تصور می‌شد.

گروهی از فیزیکدانان با اتکا به نظریه «چندجهانی» هیو اِوِرِت در دهه ۱۹۵۰ میلادی، رویکرد جدیدی را برای تفسیر این نظریه اتخاذ کرده‌اند که آن را «جهان‌های بسیار فراوان‌تر» نامیده‌اند.

نظریه چندجهانی یا همان جهان‌های موازی، بیان می‌کند که همه احتمالات ممکن در فیزیک کوانتوم، واقعیتی را در یک جهان دیگر رقم می‌زنند.

این رویکرد با مخالفت آلبرت اینشتین مواجه شد که معتقد بود «خدا تاس نمی‌اندازد»، اما نیلز بور از پایه‌گذاران مکانیک کوانتوم می‌گفت که نباید به خدا دستور داد!

براساس محاسبات نظریه ریسمان، حدود ۱۰ به توان ۱۰۰ جهان موازی ممکن است وجود داشته باشد؛ یعنی تقریبا صدهاتریلیون تریلیون تریلیون تریلیون جهان!

اما تفسیر جدید فیزیکدانان کالیفرنیایی، شمار این جهان‌ها را حتی فراتر از این عدد بی‌نهایت نشان می‌دهد.

به گفته ارسلان عادل محقق پاکستانی دانشگاه کالیفرنیا، این تفسیر جدید با در نظر گرفتن احتمالات بی‌شمار در بازه‌ای بی‌نهایت از واقعیت‌ها، آنچه را که در شرایط معمولی ملاحظه نمی‌کنیم، ضرب می‌کند.

وی توضیح داد: برای مثال شما می‌توانید بخشی از زمین و کهکشان آندرومدا را در یک زیرسیستم داشته باشید؛ در تئوری هیچ محدودیتی برای تعریف زیرسیستم‌ها وجود ندارد.

فیزیکدانان معتقدند که رویکرد جدید آنها می‌تواند راه را برای درک بهتر سیستم‌های کوانتومی مانند الگوریتم‌های کامپیوتری هموار کند. این روش نوین، بیش از توضیح رفتار عالم، به تلاش ما برای مطالعه گام‌به‌گام آن در هر لحظه اشاره دارد.

پژوهشگران امیدوارند این الگوریتم بتواند در توسعه راه‌های بهتری برای کاوش سیستم‌های کوانتومی کاربرد داشته باشد. به این ترتیب، شاید بتوان ابعاد بی‌کران جهان‌های موازی را بهتر درک کرد.