ایتنا - سیاه‌چاله‌ها از هسته ستارگان مرده عظیمی تشکیل شده‌اند که تحت گرانش خودشان فرو می‌ریزند؛ آنها به قدری متراکم هستند که ماده آنها در فضایی فشرده می‌شود که در حال حاضر برای فیزیک غیرقابل توصیف است.

این سوالی است که ذهن بشریت را از زمانی که کمی بیش از یک قرن پیش برای اولین بار در مورد سیاهچاله‌ها آگاهی یافتیم به خود درگیر کرده است: غوطه ور شدن در آن سوی نقطه بی‌بازگشت چگونه خواهد بود؟
ما هنوز پاسخی برای این پرسش نداریم، اما یک شبیه‌سازی جدید به وسیله ابررایانه بهترین حدسی را ارائه کرده است که بر اساس داده‌های فعلی می‌توان ارائه نمود.
 
به گزارش ایتنا و به نقل از ساینس‌آلرت، جرمی اشنیتمن، اخترفیزیکدان از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا، می‌گوید: «مردم اغلب در این مورد می‌پرسند و شبیه‌سازی این فرآیندهای دشوار به من کمک می‌کند تا ریاضیات نسبیت را به پیامدهای واقعی در جهان هستی واقعی پیوند بزنم. بنابراین من دو سناریوی مختلف را شبیه‌سازی کردم»، یکی از درون سیاهچاله و دیگری از نمای بیرون آن.
 
سیاه‌چاله‌ها از هسته ستارگان مرده عظیمی تشکیل شده‌اند که تحت گرانش خودشان فرو می‌ریزند؛ آنها به قدری متراکم هستند که ماده آنها در فضایی فشرده می‌شود که در حال حاضر برای فیزیک غیرقابل توصیف است.
 
با این حال، یکی از نتایج این متراکم شدن، یک افق رویداد است که عبارت است از یک مرز تقریباً کروی که در آن کشش گرانش آنقدر قوی است که حتی سرعت نور برای رسیدن به سرعت فرار کفایت نمی‌کند.