ایتنا - بررسی‌های اولیه دانشمندان از سیارک مشهور بنو نشان می‌دهد که این سنگ فضایی احتمالا و به‌شکل نامنتظره در گذشته‌ سرشار از آب بوده است و حتی ممکن است از یک سیاره اقیانوسی بسیار قدیمی جدا شده باشد.

به گزارش سی‌ان‌ان‌، نمونه‌هایی که اخیرا تحلیل و بررسی‌ شده‌‌اند بخشی از حدود ۱۲۱ گرم سنگ و خاک این سیارک‌اند که هنگام ماموریت اوسیریس‌ـرکس ناسا از این سیارک جمع‌آوری و در سپتامبر گذشته میلادی به زمین آورده شده‌اند.

دانشمندان از آن زمان تاکنون در حال بررسی سنگ‌ها و گرد و غبار این سیارک بوده‌اند تا از مواد تشکیل‌دهنده آن سر دربیاورند و به این پرسش پاسخ دهند که آیا ممکن است سیارک‌ها اجزای حیات را به زمین آورده باشند یا نه.

سیارک‌ها از این رو مورد توجه دانشمندان‌اند که بقایای به‌جا‌مانده از تشکیل منظومه شمسی به شمار می‌روند. پیش‌ از این یک بررسی اولیه از بخشی از نمونه‌های سیارک بنو، که در اکتبر سال گذشته منتشر شد، حاکی از آن بود که این  سیارک حاوی مقدار زیادی کربن است.

گروه تحقیقاتی که روی نمونه‌‌های این سیارک کار می‌کرد در جریان تحقیقاتش متوجه شد که گرد و غبار سیارک بنو غنی از کربن، نیتروژن و ترکیبات آلی است که همگی در تشکیل منظومه شمسی نقش داشته‌اند. این مواد همچنین برای شکل‌گیری حیات، دست‌کم به شکلی که ما می‌شناسیم، مهم و ضروری‌اند و می‌توانند به دانشمندان کمک کنند تا بهتر بفهمند که سیاراتی مانند زمین چگونه تکامل یافته‌اند.

دانشمندان در این مقاله، که اخیرا در مجله تخصصی علوم سیاره‌ای و شهاب‌شناسی منتشر شده است، می‌گویند که این یک نمونه فوق‌العاده جالب و دست‌نخورده از یک سیارک غنی از نیتروژن و کربن است. به گفته دانشمندان، پیش از این وجود منیزیم‌ـ‌سدیم فسفات در این سیاره به کمک تجهیزات فضاپیمای اوسیریس‌ـرکس تشخیص داده نشده بود. پژوهشگران می‌گویند که این ترکیب در آب حل می‌شود و از نظر بیوشیمیایی به شکل‌گیری حیات کمک می‌کند.

بررسی‌های دانشمندان همچنین نشان می‌دهد که این سیارک ممکن است از یک سیاره اقیانوسی کوچک و اولیه جدا شده باشد که امروز دیگر در منظومه شمسی ما وجود ندارد.

نمونه‌های به‌دست‌آمده از سیارک بنو عمدتا دربردارنده موادی ازجمله سرپانتین است که در زمین نیز یافت می‌شوند. دانشمندان می‌گویند وجود این گونه مواد در نمونه‌های سیارک بنو نشان می‌دهد که این سیارک در گذشته‌ غنی از آب بوده است. از نگاه دانشمندان، سنگ‌های جمع‌آوری‌شده از سیارک بنو به نوعی یک کپسول زمانی از روزهای نخستین [تشکیل] منظومه شمسی محسوب می‌شود که ۴.۵ میلیارد سال پیش را در خود ذخیره کرده است.

پژوهشگران بر این باورند که سیارک‌هایی از این نوع یا دنباله‌دارها ممکن است زمانی نقشی کلیدی در رساندن آب و عناصر سازنده حیات به زمین ایفا کرده باشند. از این رو وجود این گونه مواد در این سیارک نشان‌دهنده آن است که اصولا این امکان وجود دارد که این اجرام مواد تشکیل‌دهنده حیات و شیمی پیشازیستی را به زمین آورده باشند. به گفته دانشمندان، اگر چنین سیارک‌هایی در هنگام تشکیل شدن زمین در میلیاردها سال پیش با سیاره ما برخورد کرده باشند چنین احتمالی قوت می‌گیرد.

به گفته دانشمندان، بنو در سال ۲۱۳۵ به زمین نزدیک می‌شود و دانشمندان از این گذر به این منظور استفاده خواهند کرد که احتمال برخورد بعدی را پیش‌بینی کنند و ببینند گرانش زمین چگونه بر مدار این سیارک به دور خورشید اثر می‌گذارد.

ناسا محاسبه کرده است که ۲۴ سپتامبر ۲۱۸۲، تاریخی است که به احتمال زیاد سیارک ۵۰۰ متری بنو به زمین برخورد ‌کند. اگرچه احتمال وقوع چنین چیزی یک به ۲۷۰۰ (حدود ۰.۰۳۷ درصد) است ولی به هر حال این خطر از دید دانشمندان جدی است.

فضاپیمای اوسیریس‌­ـ‌رکس اکنون بار دیگر در راه است و به جست‌وجو در منظومه شمسی ادامه می‌دهد. به گفته دانشمندان، قرار است این فضاپیما بررسی‌های دقیقی روی سیارک دیگری به نام آپوفیس انجام دهد. سیارک آپوفیس سیارکی است که در سال ۲۰۲۹ به‌قدری به زمین نزدیک خواهد شد که می‌توان آن را با چشم غیر‌مسلح نیز دید. به گفته ناسا، ماموریت فضایی جدید نام متفاوتی خواهد داشت و از این پس «اوسیریس‌ـ‌اَپکس» نامیده‌ می‌شود.