ایتنا - براساس داده‌‌هایی که روز چهارشنبه منتشر شد، بیمارانی که داروهای کاهش وزن شرکت داروسازی «نوو نوردیسک» مانند ویگووی یا داروهای مشابه برای دیابت نوع ۲ را مصرف می‌کنند ممکن است با خطر نوعی بیماری چشمی تهدید‌کننده بینایی مواجه شوند.

داروهای دیابت ویگووی، اوزمپیک و ریبلسوس، که برای کاهش وزن استفاده می‌شوند، همگی ماده فعال یک‌سانی به نام «سما‌گلوتاید» دارند و جزو دسته‌ داروهایی‌اند که با عنوان آگونیست‌های گیرنده «جی‌ال‌پی-۱» شناخته می‌شوند. 

به گفته محققان مجله انجمن پزشکی آمریکا، جاما، میزان این بیماری چشمی، که با نام «نوروپاتی ایسکمی قدامی غیرشریانی» عصب بینایی یا «نایون» (NAION) شناخته می‌شود، در افرادی که برای دیابت نوع ۲ سماگلوتاید مصرف می‌کردند ۸.۹ درصد بود در حالی که این میزان در بیمارانی که از داروهای دیابت غیر جی‌ال‌پی-۱ استفاده می‌کردند ۱.۸ درصد بود. 

بیماری چشمی در میان افرادی که برای کاهش وزن سماگلوتاید مصرف می‌کردند ۶.۷ درصد، و در میان افرادی که دیگر داروهای کاهش وزن را مصرف می‌کردند ۰.۸ بود. محققان در این مطالعه ۳۶ ماهه، ۷۱۰ بزرگسال را که داروی دیابت نوع ۲ مصرف می‌کردند و ۹۷۹ نفر دیگر را که داوی کاهش وزن مصرف می‌کردند بررسی کردند. 

بیماری چشمی «نایون» به‌دلیل نرسیدن خون کافی به عصب بینایی رخ می‌دهد و موجب می‌شود بینایی چشم بدون درد و ناگهان از دست برود. این بیماری، پس از گلوکوم، دومین علت شایع کوری ناشی از عصب بینایی است. 

با در نظر گرفتن دیگر عوامل خطر در بیماران، مانند فشار خون بالا و آپنه انسدادی خواب، مصرف سماگلوتاید خطر ابتلا به نایون را در افرادی که برای درمان دیابت آن را مصرف می‌کردند ۴ برابر افزایش داد و این خطر در افرادی که برای درمان چاقی از آن استفاده می‌کردند ۷ برابر بیشتر بود.

به گزارش رویترز، نوو نوردیسک در ایمیلی به چندین عامل محدود‌کننده در این مطالعه اشاره کرد و تاکید کرد که کارآزمایی تصادفی کنترل‌شده نبوده است. این شرکت داروسازی دانمارکی می‌گوید: «داده‌های منتشرشده در این مطالعه برای نشان‌دادن ارتباط علی آگونیست گیرنده جی‌ال‌پی‌-۱ و بیماری نایون کافی نیستند.» 

بیماری نایون اغلب افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به گزارش آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا، تخمین‌ بروز سالانه این بیماری ۰.۵۴ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر است و در سنین بالای ۵۰ سال به ۲.۳ تا ۱۰.۲ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر افزایش می‌یابد. به گزارش این آکادمی، احتمال بهبود بیماری در بیماران جوان‌تر بیشتر است. در این مطالعه میانگین سنی افرادی که برای درمان چاقی از سماگلوتاید استفاده می‌کردند ۴۶ سال و در افرادی که برای درمان دیابت آن را مصرف می‌کردند ۵۷ سال بود. 

گراهام مک گیون، از دانشگاه کوئینز، می‌گوید که این تحقیق با کیفیت و دقت بالایی انجام شده است و از ارتباط بین سماگلوتاید و انواع آسیب عصبی چشمی (نوروپاتی) خطرناک خبر می‌دهد و البته به مطالعات جامع‌تر در این زمینه نیاز است، زیرا طیف وسیعی از افراد برای درمان دیابت یا کاهش وزن به مصرف سماگلوتاید روی آورده‌اند و همین امر اهمیت مطالعه درباره عوارض جانبی داروهای حاوی سماگلوتاید را پررنگ کرده است.