ایتنا - هرچه پیرتر می‌شویم به نظر می‌رسد زمان هم سریع‌تر می‌گذرد. به طوری که وقتی به رویدادهای چند سال پیش فکر می‌کنیم، گویی همین دیروز اتفاق افتاده‌اند. اما برای کودکان، چند سال چیزی شبیه به قرن‌ها پیش است. چرا چنین است؟

به باور کارشناسان، درک ما از زمان با افزایش سن تغییر می‌کند و این باعث می‌شود در دوره‌هایی خاص حس می‌کنیم که عمر به‌سرعت سپری می‌شود. کودکان و نوجوانان نسبت به بزرگسالان، به طور قابل‌توجهی تغییرات بیشتری را پشت سر می‌گذارند که این تغییرات به دفعات بیشتری هم رخ می‌دهند. آن‌ها قد می‌کشند، لباس‌های جدید می‌پوشند، مدرسه عوض می‌کنند، دوستان متفاوتی دارند و چیزهای جدیدی در کلاس یاد می‌گیرند. دنیای آن‌ها پر از گذار و تغییر است. در حالی که برای بزرگسالان، بسیاری از این عوامل به مرور زمان ثابت می‌شوند و دیگر تغییر نمی‌کنند.

لارنس اشتاینبرگ، یکی از محققان برجسته در زمینه پژوهش‌های مربوط به نوجوانان، به تفاوت‌های مغز در درک زمان اشاره می‌کند. در دوران نوجوانی، که محققان آن را بین ۱۰ تا ۲۵ سالگی تعریف می‌کنند، مغز دچار تغییرات قابل‌توجهی می‌شود. او این دوره را «مغز فرصت‌ها» می‌نامد، زیرا مغز در این زمان برای یادگیری بسیار آماده است.

او می‌گوید: «تصور کنید؛ هزاران نورون در حال تعامل با یکدیگرند و در این دوره اتصال‌های نورونی به‌طور مداوم شکل می‌گیرند و تغییر می‌کنند و مغز به‌شدت پذیرای اطلاعات و تجربیات جدید است، بدون اینکه به یک نوع تجربه یا یادگیری نسبت به دیگری اولویت خاصی داده شود. این وضعیت مغز نوجوان را به‌نوعی گشوده و برای کشف فرصت‌های مختلف آماده می‌کند.»

به گزارش سایکولوژی تودی، زمانی که هورمون‌های جنسی فعال می‌شوند، این یادگیری را از طریق میلین‌سازی تقویت می‌کنند؛ فرایندی که طی آن روی نورون‌های بسیار فعال یک لایه چربی اضافه می‌شود که آن‌ها را تا ۱۰۰ برابر سریع‌تر از نورون‌های بدون میلین فعال می‌کند. میلین‌سازی کمک می‌کند نورون‌ها سریع‌تر و موثرتر کار کنند و مغز آنچه را می‌آموزد، به طور دائمی در ساختارش تثبیت می‌کند. این ویژگی باعث می‌شود که رویدادهای استرس‌زا یا هر تجربه دیگری که در دوران نوجوانی رخ می‌دهد، نسبت به دوره‌های تاثیر بیشتری داشته باشد.

همین هم سبب می‌شود که ما تجربه‌ای متناقض از زمان داشته باشیم و گذر زمان در دوران‌های مختلف زندگی به شیوه‌های متفاوتی درک شود. وقتی نوجوانیم، ذهن ما به روی جهان کاملا باز و پذیرنده‌ است و این باعث می‌شود که دنیا همیشه جدید و تازه به نظر برسد. تعاملات با معلمان، دوستان، مطالب کلاس، والدین، جامعه و سایر عوامل درک ما را از جهان و نحوه عملکرد ما در آن را شکل می‌دهند. در آن دوره، احساساتی قوی تجربه می‌شوند که روابط، مسئولیت‌ها و سایر مسائل را به نوجوان می‌آموزد. در واقع به نظر می‌رسد هر روز چیزهای زیادی در حال رخ دادن‌اند، زیرا مغز در حال دریافت و پردازش اطلاعات بسیاری است.

با افزایش سن، مغز به اندازه گذشته قادر به دریافت و پردازش اطلاعات جدید از جهان بیرون نیست یا به همان شیوه نمی‌آموزد. به همین دلیل، سه سال پیش ممکن است مانند دیروز به نظر برسد زیرا در مغز، درک یا تجربه زندگی، تغییر زیادی صورت نگرفته است.