اضطراب در کودکان با علائمی مانند خواب منقطع یا مشکل در خوابیدن و احساسات ناخوشایندی مانند خشم، تحریک‌پذیری و رفتارهای وابسته افراطی آشکار می‌شود و در برخی کودکان هم با علائم فیزیکی مانند ناراحتی معده و سردرد همراه است.

براساس پژوهشی تازه، فرزند ارشد خانواده یا تک‌فرزند بودن ممکن است با اختلال اضطراب در هشت سالگی و حتی در سنین بالاتر مرتبط باشد. محققان شرکت «اپیک» (Epic) در ایالات متحده بیش از ۱۸۲هزار کودک را بررسی کردند. متخصصان وضعیت این کودکان هشت ساله را که در سن غربالگری اضطراب قرار داشتند «خوب» تشخیص دادند. شرکت اپیک پرونده‌های الکترونیک سلامت در سراسر ایالات متحده را مدیریت می‌کند.

از میان کودکانی که تحت مطالعه بودند، فرزندان اول در مقایسه با فرزند دوم یا بعدتر ۴۸ درصد بیشتر در معرض اضطراب و ۳۵ درصد بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی بودند. تک‌فرزندها که هیچ خواهر و برادری نداشتند، در مقایسه با کودکانی که خواهر و برادر داشتند، ۴۲ درصد بیشتر در معرض اضطراب و ۳۸ درصد بیشتر در معرض ابتلا به افسردگی بودند. البته محققان درمورد اینکه چرا فرزند اول و تک‌فرزندها بیشتر با ابتلا به اضطراب و افسردگی‌ مواجه‌اند، به نتیجه مشخصی نرسیده‌اند. این مطالعه در بحبوحه هشدارها پیرامون بحران رو به افزایش سلامت روان در نوجوانان انجام شده است.  

به گزارش ‌سایت جی‌ام‌ای، در سال ۲۰۲۱ دکتر ویوک اچ. مورتی، بیانیه هشدارآمیز ۵۳ صفحه‌ای منتشر کرد مبنی بر اینکه چالش‌های پیش روی نو‌جوانان تاثیر ویرانگری بر «سلامت روان» آنان می‌گذارد. گروه ویژه خدمات پیشگیرانه در ایالات متحده در بیانیه‌ سال ۲۰۲۲، مبنی بر اینکه غربالگری اضطراب باید از سن هشت سالگی آغاز شود، تاکید کرد که حدود هشت درصد کودکان سه تا ۱۷ ساله اضطراب دارند و کودکان زیر ۱۸ سالِ مبتلا به اضطراب در آینده با افزایش اختلال اضطراب یا افسردگی مواجه‌اند. 

اضطراب احساسی است که به‌دلیل ترس و نگرانی از وقوع حادثه‌ای ناخوشایند به وجود می‌آید. این حالت ممکن است دوری‌گزینی، حمله‌های عصبی، نگرانی بیش از حد یا علائم دیگر را به دنبال داشته باشد. موسسه ملی سلامت روان در ایالات متحده می‌گوید هر فرد در مواقعی دچار اضطراب می‌شود، اما زمانی که اضطراب به اندازه‌ای فراگیر شود که پیوسته در زندگی روزمره تداخل ایجاد کند، به اختلال اضطراب منجر می‌شود. اختلال اضطراب نیز، مانند بسیاری دیگر از بیماری‌های روانی، در طیفی از درجات شدت ظاهر می‌شود.  

اضطراب در کودکان با علائمی مانند خواب منقطع یا مشکل در خوابیدن و احساسات ناخوشایندی مانند خشم، تحریک‌پذیری و رفتارهای وابسته افراطی آشکار می‌شود و در برخی کودکان هم با علائم فیزیکی مانند ناراحتی معده و سردرد همراه است. مراجعه به روانکاو یا خانواده‌درمانی در درمان اضطراب کودکان موثر است، همچنین پیروی از سبک زندگی سالم، تغذیه خوب، فعالیت بدنی و خواب کافی می‌تواند علائم اضطراب را کاهش دهد.