پژوهشی جدید نشان می‌دهد که نداشتن‌ یا از دست دادن حس بویایی ممکن است با تغییرات تنفسی مرتبط باشد که می‌تواند به افسردگی، انزوای اجتماعی یا سایر مشکلات سلامت جسم و روان منجر شود.

 بررسی جدید داده‌های تنفسی یک بازه زمانی ۲۴ ساعته که از ۵۲ داوطلب به دست آمد نشان داد افراد دارای حس بویایی طبیعی در هر نفس نوسان‌های اندکی داشتند، که در افرادی که حس بویایی نداشتند مشاهده نمی‌شد.

افراد ممکن است بدون حس بویایی به دنیا بیایند، عارضه‌ای که آنوسمی نام دارد، یا ممکن است در اثر ابتلا به بیماری، مانند بسیاری از مبتلایان به کووید، حس بویایی‌شان را از دست بدهند. بر اساس برآورد موسسه ملی سلامت، یک نفر از هر چهار نفر به آنوسمی دچار است.

به گفته لیور گورودیسکی، دانشجوی دکتری علوم مغز در موسسه علوم ویزمن در اسرائیل، تفاوت میان تنفس افرادی که حس بویایی دارند و افرادی که ندارند کاملا مشهود است و «می‌توان آنوسمی مادام‌العمر را فقط با توجه به الگوی تنفسی تشخیص داد».

گورودیسکی در ادامه افزود استنشاق‌های کوچک در هر نفس، موسوم به «واکنش بویایی»، کاری است که بیشتر ما به‌صورت ناخودآگاه انجام می‌دهیم. این استنشاق‌های کوچک به مغز درباره بوهای خوب و بد اطلاعات می‌دهند، و در صورت استشمام رایحه‌ای خوشایند است که نفسی عمیق‌تر می‌کشیم.

پژوهش‌های پیشین آنوسمی را به پیامدهایی منفی مانند کاهش احساسات، افسردگی و کاهش طول عمر مرتبط دانسته بودند.

گورودیسکی گفت از دست دادن توانایی تشخیص بوها می‌تواند به اختلال حافظه در مورد رویدادهای مرتبط با بوهای خاص منجر شود. از این رو، ممکن است لذت فعالیت‌های روزانه مانند صرف غذا و معاشرت با دوستان و خانواده را زایل کند.

او در مورد کاهش طول عمر در بیماران مبتلا به آنوسمی گفت این موضوع تا حدی می‌تواند به‌دلیل ناتوانی افراد در تشخیص بوهای اخطاردهنده مانند بوی دود باشد.

گرچه شرکت‌کنندگان مبتلا به آنوسمی در این پژوهش از بدو تولد به این عارضه مبتلا بودند، پژوهشگران معتقدند این یافته‌ها در مورد افرادی که بعدها به این عارضه دچار شده‌اند نیز صدق می‌کند.