در حالی که اهداف و ماموریت‌های فضاپیمای «ایکس-۳۷‌بی» ارتش ایالات متحده همواره در حالت فوق سری نگاه داشته می‌شوند، شرکت بوئینگ برای اولین بار خبر از اجرای چند مانور پیشرفته و جدید توسط این فضاپیما داده است.

بوئینگ، که سازنده فضاپیمای ایکس-۳۷بی محسوب می‌شود، می‌گوید این غول دنیای نظامی و فضایی آمریکا برای اولین بار موفق به اجرای مانورهایی پیچیده شده است.

در ویدئویی نادر که توسط این شرکت منتشر شده، نحوه عملکرد این نمایش نوآورانه توضیح داده می‌شود. این تکنیک که «ترمز هوایی» نامیده می‌شود، از اصطکاک جو برای کاهش ارتفاع مدار فضاپیما با صرف کمترین سوخت استفاده می‌کند.

جان الی، مهندس بوئینگ، در این ویدئو می‌گوید: «وقتی ترمز هوایی انجام می‌دهیم، از نیروی اصطکاک جو استفاده می‌کنیم تا ارتفاع اوج مدار را به تدریج کاهش دهیم و به سطح مداری موردنظر برسیم».

 الی اضافه کرد: «هنگام انجام این کار مقدار زیادی سوخت صرفه‌جویی می‌کنیم و این دقیقاً دلیل اهمیت ترمز هوایی است.»

در بیانیه‌ای که ماه گذشته منتشر شد، نیروی فضایی آمریکا توضیح داد که ایکس-۳۷بی مانورهای جدید را برای «دفع ایمن» برخی از اجزای مداری خود اجرا می‌کند. به عبارت دیگر این فضاپیما برای بیرون ریختن برخی از زباله‌های فضایی این حرکت را انجام می‌دهد.

فضاپیمای آزمایشی ایکس-۳۷بی که هم‌اکنون در حال انجام هفتمین مأموریت خود است، در دسامبر ۲۰۲۳ از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا با کمک موشک فالکون سنگین اسپیس‌ایکس به فضا پرتاب شد.

طراحی کلی این فضاپیما شبیه به شاتل فضایی ناسا است که اکنون بازنشسته شده است. این هواپیمای فضایی-نظامی، که در مقایسه با شاتل ناسا کوچک‌تر است، حدود ۹ متر طول و تقریبا ۳ متر ارتفاع دارد. طول بال‌های آن نیز کمی کمتر از ۵ متر هستند.

هواپیمای فضایی پیشرفته آمریکا برای عملکرد در محدوده‌ای از ارتفاع ۲۴۰ تا ۸۰۵ کیلومتر از سطح زمین طراحی شده و دارای قابلیت کاملاً خودکار خروج از مدار، فرود و یک سیستم کنترل کاملاً الکترومکانیکی است که بی‌نیاز از هیدرولیک عمل می‌کند. این فضاپیما می‌تواند با سرعتی حدود ۲۸,۲۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند.

یکی دیگر از قابلیت‌های ویژه این فضاپیما توانایی آن در پرواز طولانی‌مدت است. در ژوئیه ۲۰۲۲ ایکس-۳۷‌بی رکورد طولانی‌ترین زمان پرواز در مدار را با ۹۰۸ روز پرواز به ثبت رساند.

با اینکه به‌نظر می‌رسد بوئینگ و نیروی فضایی آمریکا درباره عملیات این فضاپیما شفافیت بیشتری به خرج داده‌اند، با این حال اما برخی از جزئیات مأموریت‌های این فضاپیما همچنان در پرده‌ای از ابهام باقی مانده است.

نیروی هوایی آمریکا اعلام کرده است که این فضاپیما برای «کاهش ریسک، انجام آزمایش و توسعه مفاهیم عملیات برای فناوری‌های وسایل نقلیه فضایی قابل استفاده مجدد» به کار می‌رود. اگرچه این توضیح به‌طور دقیق جزئیات وظایف واقعی آن را روشن نمی‌کند.

در سال‌های گذشته برخی از این آزمایشات به صورت عمومی منتشر شده‌اند. یکی از آن‌ها که سال گذشته اجرا شد تست یک ماژول آنتن فرکانس رادیویی فتوولتائیک متعلق به آزمایشگاه تحقیقاتی نیروی دریایی ایالات متحده بود.

این دستگاه کوچک که به اندازه یک جعبه پیتزا است، انرژی خورشیدی را به امواج مایکروویو تبدیل کرده و سپس می‌تواند آن را از سطح مداری به طرف زمین بازتاب دهد.

به دلیل مخفی‌کاری اطلاعاتی و ماهیت آزمایش‌هایی که در این هواپیما در حال انجام است، شایعات و تئوری‌های متفاوتی درباره آن جریان دارد. یکی از شایعات این است که هواپیما بستری آزمایشی برای تسلیحات مداری است و یا می‌تواند برای به دام انداختن ماهواره‌‌های «دشمن» مورد استفاده قرار گیرد.

هدر ویلسون، وزیر اسبق نیروی هوایی ایالات متحده، پیش‌تر تایید کرده بود که این فضاپیما می‌تواند در ارتفاع پایین بچرخد و تغییر مسیر دهد؛ امری که نشان می‌دهد می‌توان از آن برای مقابله با «نیروهای خارجی» استفاده کرد.

وی در پنلی در انجمن امنیتی آسپن در ژوئیه ۲۰۱۹ گفته بود: «این بدین معنی است که دشمنان ما نمی‌دانند در مرحله بعدی قرار است فضاپیما به کجا برود. ما می‌دانیم که این امر آنها را دیوانه می‌کند و من واقعاً از این بابت خوشحالم».