دانشمندان احتمالا معمایی درباره اورانوس را که دهه‌ها ما را سردرگم کرده بود، توضیح داده‌اند.

پژوهشگران بر این باورند داده‌هایی که غیرقابل‌درک به نظر می‌رسیدند، به دلیل یک طوفان خورشیدی قدرتمند به دست آمده بودند.

در سال ۱۹۸۶، فضاپیمای وُیاجر۲ (Voyager 2) ناسا از کنار هفتمین سیاره منظومه شمسی عبور کرد و نخستین و تنها تصویر اجمالی را که دانشمندان از اورانوس به دست آورده‌اند، ارائه کرد که از آن زمان، درک ما از این سیاره را شکل داده است.

با این حال، برخی یافته‌های غیرمنتظره نیز وجود داشتند که اکنون کارشناسان می‌گویند علت آن یک طوفان فضایی شدید در زمان عبور بوده است.

آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که این طوفان خورشیدی احتمالا حباب مغناطیسی سیاره را فشرده، پلاسما را از آن خارج و کمربندهای تشعشعی‌ــ‌ نواحی شامل ذرات باردار را که در خطوط میدان مغناطیسی به دام افتاده‌اند‌ــ تقویت کرده است.

کارشناسان می‌گویند اکنون حتی کمتر از قبل درباره یک روز عادی در اورانوس می‌دانند و برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر درباره آن، به فضاپیمای دومی نیاز دارند که از این سیاره بازدید کند.

یافته‌های عبور ویاجر۲ نشان دادند که کمربندهای تشعشعی این سیاره به طرز شگفت‌آوری شدیدند و و تنها شدت کمربندهای تشعشعی مشتری از آن بیشتر است. 

با این حال بقیه مگنتوسفر (حباب مغناطیسی) اورانوس تقریبا خالی از پلاسما (اتم‌ها یا مولکول‌های گازی دارای بار الکتریکی) بود؛ به این معنا که  برای تامین ذرات باردار در این کمربندها منبع مشخصی وجود ندارد.

پنج قمر اورانوس به دلیل این مگنتوسفر تقریبا خالی، سیاراتی مرده و بدون فعالیت در نظر گرفته شدند.