این مطالعه نشان می‌دهد که خوانندگان به سختی می‌توانند بین شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی و شعرهای شاعران معروف تمایز قائل شوند.

 تحقیقات جدید نشان می‌دهد که شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی از شعرهای نوشته‌شده توسط انسان قابل تشخیص نیستند و حتی مورد استقبال و ترجیح کاربران نیز قرار می‌گیرند.

این مطالعه که توسط برایان پورتر و ادوارد ماکری، فیلسوفان علم، انجام شده است، نشان می‌دهد که خوانندگان به سختی می‌توانند بین شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی و شعرهای شاعران معروف تمایز قائل شوند.

در این تحقیق، ۱۶۳۴ شرکت‌کننده ده شعر با ترتیبی تصادفی را ارزیابی کردند: پنج شعر از شاعران معروفی مانند ویلیام شکسپیر، لرد بایرون، امیلی دیکنسون و تی.اس. الیوت و پنج شعر تولیدشده توسط مدل زبان GPT-3.5 که به تقلید از سبک این شاعران نوشته شده بود. نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان بیشتر احتمال داشت که شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را به جای آثار انسانی شناسایی کنند و در واقع، شعرهایی که کمتر احتمال داشت انسانی باشند، همگی از شاعران واقعی بودند.

در آزمایش دوم، یک گروه  ۶۹۶ نفری ازشرکت‌کنندگان به ارزیابی شعرها بر اساس ۱۴ ویژگی مختلف مانند کیفیت، زیبایی، احساس، ریتم و اصالت پرداختند. شرکت‌کنندگان به سه گروه تقسیم شدند و به هر گروه گفته شد که شعرها یا توسط انسان نوشته شده‌اند یا تولید شده توسط هوش مصنوعی، و بدون هیچ اطلاعاتی درباره منبع آن‌ها داده نشد. جالب اینجاست که شرکت‌کنندگانی که اطلاعاتی درباره نویسنده نداشتند، شعرهای تولیدشده توسط هوش مصنوعی را بیشتر از شعرهای انسانی تحسین کردند.