تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ارتباطات بین نواحی مختلف مغز در پیش‌بینی هوش انسان نقش مهمی دارند.

مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه وورزبورگ (Julius-Maximilians-Universität Würzburg (JMU)) انجام شده، نشان می‌دهد که ارتباطات مغزی پیش‌بینی‌کننده‌های بهتری برای هوش نسبت به انتخاب‌های تصادفی از این ارتباطات هستند. با این حال، نتایج بهتر زمانی به دست آمد که ارتباطات مکمل نیز اضافه شدند.

کریستن هیلگر (Kirsten Hilger)، یکی از نویسندگان این مطالعه، بیان می‌کند که هدف اصلی این تحقیق ارائه روش‌ها و رویکردهایی برای درک بهتر مفهوم هوش است. او تأکید کرد که تفاوت‌های فردی در هوش نه تنها در نواحی خاص مغز بلکه در یک مکانیزم ارتباطی شامل کل مغز نمایان می‌شود. به گفته هیلگر، مدل‌های نوروسایکولوژیک قبلی نیاز به گسترش دارند تا شامل تمام مغز شوند و بر مکانیزم‌ها به جای نواحی خاص تمرکز کنند.

این مطالعه نشان داد که حدود ۱۰۰۰ ارتباط خاص مغزی به عنوان پیش‌بینی‌کننده‌های هوش شناسایی شده‌اند. این ارتباطات تنها محدود به نواحی خاصی نیستند بلکه در سراسر مغز توزیع شده‌اند و شامل شبکه‌های اصلی مانند شبکه حالت پیش‌فرض، شبکه کنترل فرونتوپاریتال و شبکه‌های توجه می‌شوند.