ايتنا - شناسایی نشانگر عصبی برای چالش‌های شناختی مرتبط با اسکیزوفرنی

شناسایی نشانگر عصبی برای چالش‌های شناختی مرتبط با اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و با علائمی مانند توهم، هذیان و تفکر آشفته مشخص می‌شود.

تحقیقات اخیر مجله ell Reports Medicine) یک شبکه مغزی را شناسایی کرده است که در چالش‌های شناختی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نقش دارد.

بر اساس این مطالعه، مشکلات مربوط به توجه به اطلاعات متضاد، به ارتباط ضعیف بین دو ناحیه کلیدی در مغز مرتبط است. این کشف می‌تواند به عنوان یک نشانگر بیولوژیکی برای ارزیابی عملکرد شناختی و پیگیری پیشرفت درمان در اسکیزوفرنی مورد استفاده قرار گیرد.

اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و با علائمی مانند توهم، هذیان و تفکر آشفته مشخص می‌شود.

افراد مبتلا به این بیماری معمولاً با چالش‌های شناختی قابل توجهی مواجه هستند، به ویژه در عملکردهای اجرایی مانند برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری. این نقص‌های شناختی می‌توانند تأثیرات عمیقی بر زندگی روزمره داشته باشند و نگهداری از روابط یا اشتغال را دشوار کنند.

هدف از این تحقیق شناسایی نشانگرهای بیولوژیکی عینی برای اختلالات شناختی در اسکیزوفرنی بود. تشخیص و ارزیابی این اختلال عمدتاً بر اساس مشاهدات بالینی و خودگزارش‌دهی است که تصویر روشنی از نقص‌های شناختی ارائه نمی‌دهد. داروهای ضد روان‌پریشی معمولاً تأثیر کمی بر نقص‌های شناختی دارند، بنابراین پژوهشگران به دنبال روش‌های جدید برای درک و حل چالش‌های شناختی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی هستند.

این مطالعه شامل سه آزمایش بود که روش‌های رفتاری و تصویربرداری مغز را ترکیب کرد تا واکنش افراد مبتلا به اسکیزوفرنی را به عدم قطعیت و اطلاعات متضاد بررسی کند. نتایج نشان داد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مواجهه با نشانه‌های واضح عملکرد مشابهی با گروه کنترل سالم داشتند، اما زمانی که نشانه‌ها مبهم بودند، عملکرد آنها کاهش یافت.

این کاهش عملکرد با ارتباط ضعیف‌تر بین نواحی مغزی مرتبط بود.
در آزمایش دوم، پژوهشگران داده‌های ۱۷۲ فرد را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که ضعف در ارتباط بین نواحی مغز با عملکرد ضعیف‌تر در وظایف اجرایی مرتبط است. آزمایش سوم نیز نشان داد که شبکه مغزی مذکور در زمان تغییر استراتژی فعالانه درگیر است.

این یافته‌ها می‌تواند منجر به توسعه ابزارهای تشخیصی عینی برای اسکیزوفرنی شود و درمان‌هایی مانند تحریک غیرتهاجمی مغز را برای بهبود عملکرد شناختی افراد مبتلا فراهم کند.