پیری فرایندی زیستی است که هیچ‌کس نمی‌تواند از آن اجتناب کند. در حالت ایده‌آل، پیری زمان استراحت و لذت از ثمره یک عمر تلاش است؛ اما پیری بخش تاریکی نیز دارد که اغلب با بیماری همراه است.

ملانی مک‌رینولدز، دانشیار زیست‌شیمی از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، در مقاله‌ای در کانورسیشن می‌نویسد سلول‌ها در هر ثانیه میلیاردها واکنش زیست‌شیمیایی انجام می‌دهند و یک شبکه سوخت‌‌و‌سازی درهم‌تنیده و مرتبط ایجاد می‌کنند. این شبکه به سلول‌ها امکان می‌دهد رشد کنند، تکثیر شوند و خود را ترمیم کنند، و اختلال در این شبکه محرک فرایند پیری است.

اما پیری است که باعث کاهش سوخت‌و‌ساز می‌شود یا اختلال در سوخت‌و‌ساز است که پیری را تسریع می‌کند؟ یا هر دو؟ مک‌رینولدز می‌‌نویسد برای پاسخ به این پرسش که اول پیری اتفاق می‌افتد یا اختلال سوخت‌و‌سازی، ابتدا باید بفهمید که فرایندهای سوخت‌و‌سازی چگونه در فرایند پیری و بیماری دچار اختلال می‌شوند.

پیری مهم‌ترین عامل خطرزای ابتلا به بسیاری از بیماری‌های شایع از جمله دیابت، سرطان، بیماری‌های قلبی‌عروقی و اختلال‌های زوال عصبی است. عامل کلیدی در بروز این عارضه‌ها، اختلال در هم‌ایستایی سلولی و سوخت‌و‌سازی یا همان توازن است. اختلال در هم‌ایستایی محیط داخلی بدن را ناپایدار می‌کند و به عدم‌توازنی منجر می‌شود که زنجیره‌ای از مشکلات سلامتی را در پی دارد از جمله اختلال‌های سوخت‌و‌سازی، بیماری‌های مزمن، و اختلال در عملکرد سلول‌ها که در پیری و سایر عارضه‌های جدی نقش دارند.

اختلال در سوخت‌و‌ساز با بسیاری از ویژگی‌های سلول‌های پیر، عملکرد ضعیف میتوکندری، عدم توازن در میکروب‌های روده و کاهش توانایی سلول‌ها در شناسایی و واکنش به مواد مغذی مختلف مرتبط است.