ایتنا - سازمان می‌تواند و باید پی گیر تحقق چنین مطالباتی از دستگاه برگزارکنندة الکامپ باشد. وقتی سازمان، خودش برگزار کنندة الکامپ است، به ملاحظاتی که می‌دانید، از توجه به چنین مطالباتی باز می‌ماند.

سایت سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور(نصر)

جناب آقای مهندس رحمتی عزیز!
به نظر می‌رسد که برگزاری الکامپ، یک بار دیگر دارد به موضوع حیثیتی همکاران ما در صنعتICT تبدیل می‌شود. حسب وظیفه و در پاسخ به دعوت سازمان در بیانیه صادره در خصوص برگزاری نمایشگاه الکامپ ۱۳۹۰، توجه جنابعالی، دوستان و همکاران ارجمند را جلب می‌کنم به:

یک: «وظیفه» ی سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور، برگزاری نمایشگاه نیست! استناد به هیچ بند و ماده‌ای از اساسنامه و سایر آیین نامه‌های سازمان هم چنین «وظیفه»‌ای را تکلیف نمی‌کند. به استناد همین اسناد اما وظیفة سازمان «حضور» فعال و مؤثر در تمام رخدادهای مرتبط با کسب و کار ICT است. «حضور» هم الزاما مترادف با «اجرا و تصدی» نیست. برپایی آن الکامپ موفق و باشکوه هم که به «الکامپ معیار» تبدیل شده، نادرست بود. سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور باید بعنوان کارفرمای اصلی یا ناظر اعلا دراین رویداد حاضر شود و در دفاع از منافع فعالان صنف به ایفای نقش بپردازد.

دو: در رویکردی حرفه‌ای، پرپایی نمایشگاه و نمایشگاه داری یک کار تخصصی است؛ چندانکه اگر همین امروز سازمان نیازمند برپایی یک نمایشگاه موفق و مؤثرباشد، باید برود ویک آدم یا بنگاه حرفه‌ای این حوزه را پیدا کند و برپایی نمایشگاه مفروض را به او بسپارد. شرکت نمایشگاه‌های بین المللی یا هر نهاد دیگری که «نمایشگاه داری» وظیفهٔ قانونی آن است باید به وظیفه‌اش عمل کند و در حسن انجام وظیفه، ملاحظهٔ سازمان نظام صنفی را هم داشته باشد. اصلا برپایی یک نمایشگاه موفق در قلمرو یک صنف، بدون ملاحظهٔ سازمان آن صنف ممکن نیست. بگذارید «آقایان» در هر مرتبه و مقامی، منت سازمان را بکشند که الکامپ آبرومندی برگزار شود!

اما در مورد این «ملاحظه»، طرح چند نکته را ناگزیر می‌دانم:

الف - سازمان امکانات بسیار محدودی دارد که با تمام سعی و کوشش، در تامین رضایت فعالان صنف هنوز چندانکه باید موفق نیست. برپایی الکامپ در بضاعت این امکانات محدود نیست. لاجرم پای مدیران و متخصصانی به میان می‌آید که به ناچار، چندصباحی کار و زندگیشان را‌‌ رها می‌کنند تا الکامپی موفق برگزار کنند. (وتازه بعد از ماه‌ها آرزو کنند که «... با در اختیار گرفتن سالن‌های بهتری از خجالت ده‌ها شرکت خصوصی که با دلیل کمبود جا نتوانستند در الکامپ شانزدهم همراه باشند، درآمد...» محمد ثروتی دبیر الکامپ شانزدهم) برخورد ما در پرپایی نمایشگاه توسط سازمان، برخوردی «کمال گرایانه» است و هیچ نقص و اشتباهی را هم بر نمی‌تابیم و برخی کاستی‌ها و اشتباهات توسط همکاران را به «چیزی» دیگر به نفع سایر همکاران تعبیر می‌کنیم! دستگاه رسمی برگزارکنندة الکامپ می‌تواند گوشش بدهکار این تعبیر‌ها نباشد اما همکاران سازمان که جور برگزاری الکامپ را می‌کشند نمی‌توانند!

ب - سال‌های بسیار است که فعالان حوزهٔ وسیع الطیف کسب و کارICT، مطالبات ساده‌ای را پی گیری می‌کنند. از جمله اینکه:

۱) فعالان صنعت نرم افزار و تولید کنندگان داخلی تجهیزات سخت افزاری، مشمول تخفیفات و تسهیلاتی باشند و همطراز نمایندگان (و دلالان) شرکت‌های خارجی تلقی نشوند!

۲) بنگاه‌های اقتصادیICT دولتی، به تناسب منابع و بازارهای تضمین شده‌شان، می‌توانند و باید هزینهٔ بیشتری برای حضور در الکامپ بپردازند.

سازمان می‌تواند و باید پی گیر تحقق چنین مطالباتی از دستگاه برگزارکنندة الکامپ باشد. وقتی سازمان، خودش برگزار کنندة الکامپ است، به ملاحظاتی که می‌دانید، از توجه به چنین مطالباتی باز می‌ماند.

ج - سازمان اولویت‌های «تقاضا» در بازار ICT را بخوبی می‌شناسد و به سبب اشراف به برنامه‌های کلان کشور، با رونق و رکود هر حوزه از کسب و کار آشناست. سازمان می‌تواند با چنین نگاهی به بازار ICT به توزیع عادلانه‌تر امکانات الکامپ، کمک کند.

د - سازمان متشکل از یک هسته نخبه و منتخب صنف است که برخورداری از همکاری با آن برای برگزارکنندهٔ الکامپ (یا هر رویدارد دیگر حرفه‌ای) یک «فرصت» تلقی می‌شود. برگزار کنندة الکامپ باید بهای این «فرصت» را بپردازد. سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور باید به صراحت، درصدی از درآمد الکامپ را از دستگاه برگزار کنندة نمایشگاه مطالبه کند.

سه: مثل هر رویدارد اجتماعی و اقتصادی دیگری، رسانه‌ها (عمومی و تخصصی) می‌توانند بعنوان نمایندگان و معتمدان افکار عمومی، برگزاری الکامپ را رصد و نقد کنند. سازمان نظام صنفی در مقام «مجری» نمایشگاه، نمی‌تواند در طرف رصد و نقد باشد (مثل هر مجری دیگری) و بناچار به موضع مقابل رانده می‌شود. درموضع صاحب کار و ناظراست که از بازتاب کاستی‌ها وکژی‌ها توسط رسانه‌ها استقبال می‌کند و نزد اعضایش اعتبار می‌یابد.

چهار: در پرسش‌هایی که این روز‌ها توسط رسانة رسمی سازمان از فعالان صنفی در این زمینه می‌شود، یک «باگ» منطقی وجود دارد: پرسش چهارم: «آیا حضور صنف فناوری اطلاعات را به عنوان برگزار کنندة الکامپ ضروری می‌دانید؟»

البته منظور پرسشگر از «صنف»، سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور است، وگرنه حضور «صنف» در این رویداد حرفه‌ای که دچار پرسش و تردید نیست! اما پاسخ‌ها جالب‌تر است. در همه‌شان نوعی حیثیت گرایی یا خودشیفتگی «صنفی» وجود دارد با کلی آسمان و ریسمان بافی که «... کسی جز خود صنف نمی‌تواند عهده دار موفق این مهم باشد...» یا «... رخدادی تجاری رایانه‌ای محسوب می‌شود لذا حضور فعالانه سازمان امری ضروری و تکلیف است...» یا «... واجب و ضروری است که حتما» الکامپ بعدی توسط سازمان نظام صنفی به عنوان خانه مشترک خانواده بزرگ صنف رایانه کشور برگزار شود. مطلقا «در جای دگر، قابل قبول نیست...»

پنج: در مقام مجری «الکامپ» مثل هر رویداد مشابه ماضی و آتی، بار اصلی زحمات (و دستنبد و حبس احتمالی وتبعات منفی تالی) بر دوش همکاران تشکیلات تهران است و مدال‌ها و افتخارات و عواید احتمالی، نصیب سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور! خارج از هر تعارف و تواضع و اعتماد به نفس تصنعی به عنوان یک عضو فعال تشکیلات تهران، چنین بذل و بخششی را توصیه نمی‌کنم!