ايتنا - چرا این صندلی خالی است؟

شاهرخ انوشیروانی

***

سازمان نظام صنفی، یک تشکل فراگیر در صنف رایانه است.

معنی فراگیر بودن این است که این سازمان، تمام گروه‌های فعال در این حوزه را در بر می‌گیرد (شرکت‌ها، مشاوران، فروشگاه‌ها، تهرانی‌ها و شهرستانی‌ها) و تمام رشته‌ها و تخصص‌های این حوزه از جمله سخت‌افزار، نرم‌افزار، اینترنت، شبکه، افتا، بانکداری، PAP، صادرات، واردات، تولید و غیره را سرپرستی می‌کند.

اما در صورتی سازمان نظام صنفی می‌تواند واقعاً فراگیر باشد که تمام این اقشار و گروه‌ها را در مدیریت و تصمیم‌گیری مشارکت دهد و خود را مسوول پیگیری منافع تمام آن‌ها بداند.

اما به هر حال هیئت رییسه، فقط چهار صندلی دارد: یک رییس، دو نایب رییس و یک خزانه‌دار.

این چهار صندلی، دارای شان و مقام و ارزش یکسان با هم نیستند و با توجه به اختیاراتی که برای رییس سازمان، تعریف شده، تنها همین یک صندلی ریاست، معادل ۱۰ کرسی است.

حال، اگر کرسی ریاست را آقای رحمتی از حوزه نرم‌افزار، در دست دارد، سه جایگاه دیگر باید بین غیر نرم‌افزاری‌ها، تقسیم می‌شد که متأسفانه یکی دیگر از نایب رییس هم از حوزه نرم‌افزار، تعیین شده است (آقای خوانساری). خوشبختانه، شهرستانی‌ها و اینترنتی‌ها در هیئت رییسه، مشارکت داده شده‌اند ولی سخت‌افزار، شبکه، افتا، مشاوران و فروشگاه‌ها فاقد هر گونه نقش و سهم در هیئت رییسه سازمان هستند.

این نابرابری وقتی مشهودتر می‌شود که بدانیم خوانساری (نایب رییس نرم‌افزاری سازمان)، هشت ماه است که در تمام عرصه‌ها و وظایف، غایب است.

بی‌شک، خود وی هم، از خالی ماندن این صندلی و صدمه‌ای که نبود نایب رییس به سازمان و صنف وارد می‌کند، احساس مسوولیت و عذاب وجدان دارد و یک صندلی خالی و بلا مصرف، به رایش هیچ امتیاز و منفعتی ندارد و اگر بنا بر ضرورت و اجبار، او امکان حضور و ایفای وظایف صنفی را ندارند ترجیح می‌دهند که شخص واجد صلاحیتی، هر چه زودتر، جایگزین او شود و مسئولیت‌های معوقه را به عهده بگیرد.

سازمان، زمانی قوی، کارآمد و موثر است که اصول صنفی در آن رعایت شود وگرنه تصاحب دو کرسی توسط نرم‌افزاری‌ها، نه تنها هیچ حسن و مزیتی برای‌شان نداشته بلکه کمیسیون نرم‌افزار از ناراضی‌ترین کمیسیون‌های فعال در سازمان است و زمانی منافع این حوزه، به درستی تأمین می‌شود که سازمان قوی باشد و منافع همه حوزه‌ها، به عدالت تأمین شود.