ايتنا - می‌توان فرصت‌ها و تهدیدهای متعددی را در تحلیل حضور بزرگان در انتخابات هیئت مدیره سازمان بر شمرد اما باید پذیرفت کفه ترازوی فرصت، بسیار سنگین‌تر است و حضور افراد صاحب نام و نفوذ در هیئت مدیره نظام صنفی بیش از آنکه تهدید به شمار آیند یک فرصت هستند.

رسول عبدالهی
چند ساعت بیشتر به انتخابات دوره سوم هیئت مدیره سازمان نظام صنفی در تهران نمانده و فعالیت‌های تبلیغاتی و اطلاع‌رسانی نامزدهای حضور در مرکز هدایت سازمان، بحث و تبادل نظر پیرامون حائزان بیشترین بخت برای حضور در هیئت مدیره نظام صنفی به اوج رسیده است.
در این میان حضور افراد سرشناسی از بزرگ‌ترین شرکت‌های صنف رایانه حکایتی جالب توجه است.

فارغ از دلایل حضور ایشان و یا بررسی بختشان برای نشستن روی صندلی‌های هیئت مدیره سازمان، ارزشگذاری حضور چنین نمایندگانی در هیئت مدیره سازمان و تحلیل فرصت – تهدید آن خالی از لطف نیست.

هر سازمان صنفی ارزش، توانمندی و تاثیرگذاری خود را از فاکتورهای متعددی تحصیل می‌نماید که از مهم‌ترین آنها می‌توان به خاستگاه قانونی سازمان، حمایت و همدلی اعضاء و توانمندی و صاحب نفوذ بودن نمایندگان صنف یا هیئت مدیره و رئیس صنف اشاره کرد.

اگر به خاطر داشته باشیم اولین هیئت مدیره منتخب نظام صنفی رایانه‌ای با حضور جمعی از نخبگان عضو صنف که عمدتا سال‌ها تجربه حضور در هیئت مدیره انجمن شرکت‌های انفورماتیک را داشتند تشکیل شد. افرادی که از موفق‌ترین مدیران در رشته فعالیت خود در صنف رایانه بودند و توانستند در کمتر از سه سال با وجود تمام مشکلات و سنگ‌اندازی‌های موجود، پایه‌های محکمی برای نظام صنفی بنا کنند.

حضور امیرحسین سعیدی نائینی، رئیس نکته‌سنج، کاریزماتیک و صاحب کلام صنف در آن سال‌ها امتیاز غیرقابل انکاری محسوب می‌شد.
حضور افرادی همچون وی در هیات مدیره نظام صنفی باعث شد کارنامه فعالیت‌های این نهاد نوپای صنفی در پیشگاه اعضای صنف مثبت ارزیابی شده و حمایت حداکثری را جلب کنند.

صنف رایانه مدیران بزرگی دارد که برخی در انتخابات جاری شرکت کرده و جای خالی برخی نیز احساس می‌شود. حضور بزرگانی چون محمدحسین برخوردار، سیامک پیربابایی، محمود اعلایی، محمدحسن شانه‌ساززاده، فرهاد الیشایی و دیگر دوستانی که وقت گرانبها و اعتبار خود را صرف این موضوع کرده‌اند، گرچه می‌تواند تنور انتخابات را داغ‌تر کرده ولی برای داشتن یک سازمان نظام صنفی مقتدر و متعالی حضور بزرگانی چون فرخ امیری،امیرحسین سعیدی نائینی، محمود نظاری، احمد علیپور، فرحبخش سیف و بسیاری دیگر که یادآوری ایشان خارج از فضای محدود این نوشته است، احساس می‌شود.

باید قبول کرد مدیرانی که در کسب و کار خود موفقیت‌های بزرگی کسب کرده و صاحب بخش استراتژیکی از بازار هستند دارای توانمندی‌های بی‌شماری‌اند که بهره‌جویی از آنها در حوزه‌های صنفی و در جهت رشد و شکوفایی سازمان و منافع عمومی یک فرصت مغتنم به شمار می‌آید.
اگر چه از زاویه‌ای دیگر شاید این دسته از کاندیداها مشغولیت‌های فراوانی در کسب و کار شخصی خود داشته باشند که در این صورت در کنار حضور آنان در هیئت مدیره باید از نیروهای متخصص و جوان و با انگیزه در اداره و هدایت کمیسیون‌های تخصصی بهره جست.

می‌توان فرصت‌ها و تهدیدهای متعددی را در تحلیل حضور بزرگان در انتخابات هیئت مدیره سازمان بر شمرد اما باید پذیرفت کفه ترازوی فرصت، بسیار سنگین‌تر است و حضور افراد صاحب نام و نفوذ در هیئت مدیره نظام صنفی بیش از آنکه تهدید به شمار آیند یک فرصت هستند.