ايتنا - در میان آگهی و آگاهی

علیرضا صالحی - بدون شک موعد انتخابات، در هر جامعه یا گروهی که باشد، موعد انفجار شعارها و طرح مطالبات است. انتخابات سازمان نظام صنفی رایانه ای نیز از این مقوله جدا نیست و انبوهی از وعده ها، شعارها و خواهدشدها، از همه طرف شنیده می شود.

آگهی هایی که آگاهی در میان آن ها کمتر دیده و شنیده می شود. گروه "اتحاد۱۵" متنی را منتشر ساخته تحت عنوان میثاق نامه. بازنویسی بندهایی از اساسنامه سازمان به همراه تکرار برخی بدیهیات تشکیل هر جمع یا انجمنی. ارجحیت خردجمعی بر کارهای فردی، رعایت اخلاق حرفه ای، رعایت اصل شایسته سالاری، ارتقای ظرفیت های سازمان، پایبندی به اساسنامه سازمان، پاسخ گویی، نقدپذیری، جامع نگری و ... که رونویسی شعارها یا اهداف سازمان هستند، نه دردی از کسی درمان می کند و نه مخاطب آگاه را به صرافت رای دادن به ایشان می اندازد.

ضمن آنکه تاکید بدون دلیل بر این همه موارد بدیهی، شنونده را به شک می اندازد که مگر تاکنون در سازمان رویه ای غیر از این بوده که این جمع جدید خواهان عمل بدان شیوه اند؟ و صدالبته این فرض نادرست است. زیرا جمع مذکور با حمایت مستقیم مدیران سابق و اسبق سازمان گردهم آمده اند و خود را مجری سیاست هایی می دانند که تاکنون در سازمان جاری و ساری بوده است.

در دیگر سو، "پیشنهاد۲۰" نیز نقشه راه خود را ترسیم کرده است که اگر چه شعارهایی ناهمگن دارد، ولیکن برخواسته هایی مشخص پای فشرده که مورد درخواست اهالی صنف نیز بوده است. البته جای دریغ است که موضوعی ابتدایی همچون "داشتن بانک اطلاعاتی اعضای سازمان" که ایجاد آن از نخستین وظایف دبیرخانه هر سازمانی است؛ بایستی به عنوان خواسته ای مهم و همسنگ موضوعی مانند "توسعه فضای کسب و کار" در نقشه راه یک ائتلاف انتخاباتی قرار گیرد.

اما وجه دیگر این شور و حال انتخاباتی، غیبت اهالی صنف و صاحبان واقعی انتخابات است در بیان خواسته ها و بازگو کردن آن چه که انتظار می رود سازمان برایشان انجام دهد. متاسفانه در همهمه انتخاباتی، فضا یکسره به آگهی های گروه ها اختصاص یافته و کمتر کسی مطالبات صنفی را بازگو می کند و به عنوان ناظر بی طرف یا فعال صنفی خواهان مطالباتی مشخص از ائتلاف هاست.

مطبوعات نیز در تلاشند که جایگاه واقعی خود را بیابند تا نقش وجدان عمومی جامعه را به درستی ایفاکنند. حال در این میان نیز برخی با اتصال آسمان به ریسمان، زمان را برای تسویه حساب تجاری زیر پوشش عبارات سیاسی مغتنم می شمارند و فضا را مشوش و تیره می سازند.

جوان بودن صنف و سازمان، بدون تردید یکی از علت های بروز چنین رفتاری است. جایی که رای دهندگان نیز به درستی نمی دانند که باید چه چیزی را مطالبه کنند و چگونه. در اینجاست که مرز بین آگهی و آگاهی مخدوش می شود.

این ها را نوشتم تا شاید به یادگاری بماند برای دوره چهارم انتخابات سازمان. زمانی که هم رای گیرندگان و هم رای دهندگان در فضایی شفاف و سرشار از آگاهی بدانند چه می خواهند و چه باید بخواهند. اما گمان می کنم در این دوره، فعلا به پیشنهاد بیشتر نیاز داریم تا اتحاد.