ایتنا - اصالتاً و وکالتاً یا بهتر است بگویم وکالتاً و اصالتاً چیزی در حدود ۲۵% از کل اعضاء در انتخابات شرکت کرده‌اند هر چقدر هم که بخواهیم این آمار را بالا و موجه و باشکوه نشان دهیم، آمار به این موضوع گواهی می‌دهد که ۷۵% از اعضاء در این امر خطیر مشارکت نکرده‌اند! در مقوله چرائی عدم مشارکت بارها نوشته‌ام و نمی‌خواهم در این مجال مجدداً به آن بپردازم.

رضا دانش- سومین دوره انتخابات هیئت مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران در روز پنج شنبه مورخ ۹۰/۷/۱۴ برگزار و نتایجی اعلام گردید که مبین آماری عجیب و قابل تأمل است که به چند مورد به صورت تیتروار اشاره می‌شود:

از هیئت مدیره دوره دوم شاخه شرکت‌ها ۹ نفر کاندید شدند که ۲ نفر معادل ۲۲% به عنوان عضو اصلی به هیئت مدیره سوم راه یافته اعلام شدند حال آنکه در دوره قبل هر ۶ نفر کاندید عضو هیئت مدیره دوره اول به هیئت مدیره دوم راه یافتند یعنی ۱۰۰%. این شکاف ۷۸%‌ای عددی است که به جد قابل تأمل است به ویژه اینکه اعضائی راه نیافته اعلام شده‌اند که عمدتاً منتقد روش‌ها و چگونگی مدیریت سازمان بوده‌اند.

اصالتاً و وکالتاً یا بهتر است بگویم وکالتاً و اصالتاً چیزی در حدود ۲۵% از کل اعضاء در انتخابات شرکت کرده‌اند هر چقدر هم که بخواهیم این آمار را بالا و موجه و باشکوه نشان دهیم، آمار به این موضوع گواهی می‌دهد که ۷۵% از اعضاء در این امر خطیر مشارکت نکرده‌اند! در مقوله چرائی عدم مشارکت بارها نوشته‌ام و نمی‌خواهم در این مجال مجدداً به آن بپردازم.

بدیهی است که وجود انتخابات به معنی دادن حق انتخاب به اعضاء صنف است تا افراد اصلح را بر اساس‌شناختی که دارند گزینش نموده و وارد هیئت مدیره سازمان نمایند، اما این انتخاب در چه زمانی می‌تواند چکیده نظرات صنف باشد؟ برای تشریح بهتر مطلب بد نیست نگاهی داشته باشیم به قانون و تعریف فرد صنفی در بند ۲ ماده ۳۲ قانون:

«فرد صنفی: شخصی حقیقی یا حقوقی است که فعالیت خود را در زمینه امور تحقیقاتی، طراحی، تولیدی، خدماتی، تجاری رایانه‌ای (اعم از سخت افزار، نرم افزار و شبکه‌های اطلاع رسانی) قرار می‌دهد.»

همان‌طور که می‌بینیم صنف کلیه فعالان حوزه آیتی هستند بدون هیچ گونه برتری و تفوقی نسبت به هم، اما آنچه در سازمان صنفی عمل می‌شود دارای ایرادات اساسی است که به نحوی مانع مشارکت و تأثیر گذاری یکسان کل صنف است در این رهگذر دو عامل کلیدی وجود دارد:

تعداد آراء شرکت‌ها یکسان نیست.

امکان وکالت در امر خطیر رای دادن.

تا جائی که من می‌دانم سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور تنها نهادی است که در حق رای بین اعضاء خود تبعیض قائل می‌شود و این تبعیض باعث می‌شود سبد رای بسیار قابل ملاحظه‌ای در اختیار تعداد بسیار محدودی از شرکت‌ها باشد و واقعاً نمی‌دانم آیا قانون کشور چنین اجازه‌ای را به یک سازمان می‌دهد یا خیر؟ و خوب است که حقوق‌دانان در این خصوص بررسی نمایند.

از سوی دیگر وجود آرای وکالتی باعث می‌شود تا شرکت وکالت گیرنده بتواند با تکیه بر تعداد محدودی از شرکت‌ها که رای بالا دارند تعداد قابل ملاحظه‌ای رای را تضمینی در سبد خود داشته باشد و لذا در دوره‌های مختلف انتخابات تغییرات بنیادی را در نتایج شاهد نباشیم.

انتخابات زمانی چکیده خواسته و نظرات صنف است که هر شرکت دارای یک رای باشد و هیچ وکالتی داده نشود و اگر سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور واقعاً مایل به توسعه مشارکت صنفی است می‌بایست در راستای اصلاح این مکانیزم پر اشکال و لابی ساز گام بردارد و اما سخنی دارم با آن دسته از هم صنفی‌ها که آراء خود را وکالتی در صندوق می‌اندازند: دوستان و همکاران گرامی اگر شما از کاندیداها شناخت ندارید بجای دادن اختیار خود به دست دیگران می‌توانید با اختصاص وقت در جهت شناخت ایشان تلاش کنید و اگر به نتیجه‌ای نرسیدید در انتخابات شرکت نکنید چه لزومی دارد که ناآگاهانه برگه‌های رای گاهاً پرشمار خود را تقدیم دوستان خود کنید؟ فرقی نمی‌کند که وکالت دهنده و وکالت گیرنده از کدام گروه و دسته باشد اساس این امکان قانونی ولی مخرب باعث عدم مشارکت فعال و مؤثرشده و پتانسیل ساز برای مهندسی کردن آراء است.

اینکه اشخاص بتوانند تعداد آراء گروه‌های انتخاباتی را تخمین بزنند ناشی از این است که صنف ما تمایلی به مشارکت مستقیم در حیاتی‌ترین فعالیت صنفی خود ندارد و این بدان معناست که سازمان را تا این حد موثر نمی‌داند که برای انتخاب هیئت‌مدیره‌اش چند ساعت وقت بگذارد. ای کاش برگزار کنندگان انتخابات آماری ارائه کنند که در آن مشخص شود که کدام شرکت‌ها اصالتاً و کدام شرکت‌ها وکالتاً در انتخابات شرکت کرده‌اند آن وقت با هم خواهیم دید صنفی که از آن صحبت می‌کنیم کیست و اکثریت آن کجا هستند که یا در انتخابات حاضر نیستند و یا برگه‌های رای سفید خود را تحویل دوستان خود می‌نمایند.