ایتنا - در این میان پدیده اینترنت اگر مهم‌ترین دستاورد بشری نباشد بدون شک یکی از مهم‌ترین ابزارها و دستاوردهای بشری است که سبب تسهیل ارتباطات و تجارت و کسب علم و مبادله تجربه و نزدیک کردن مردم دنیا و صدها مزیت دیگر شده است.

جمال صوفیه - همه می‌دانیم عبارت شرق و غرب کره زمین، کاملاً مفهومی قرار دادی است و اشاره به طلوع و غروب خورشید دارد ونه چیز دیگر.

به این قرار داد ساخته بشر این را هم اضافه کنیم که به خاطر بعد مسافت و نبود امکانات ارتباطات و مسافرت در قرون گذشته، خود به خود نوعی فاصله و شکاف بین کشورهای این سوی دنیا با آن سوی دنیا ایجاد شد و شناخت و هم زبانی و هم مکانی کمتری نسبت به هم داشتند و گرنه واضح است که نسل بشر از یک منشأ و یک سرچشمه نشات گرفته و به قول معروف بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند.

این بعد مسافت و تنوع جغرافیایی و آب وهوایی و تنوع تغذیه است که نژادها و قیافه‌ها و زبان‌ها و باورهای متنوعی به جامعه بشری بخشیده است.

شکی نیست که با روند رو به افزایش فناوری اطلاعات و ارتباطات و حمل ونقل می‌رود که جهان به دهکده‌ای واقعی مبدل شود و هر روزه از شکاف زبانی و فرهنگی و غیره بین جوامع کاسته می‌شود و همگرایی جهانی دور از انتظار نیست؛ چیزی که همواره هم جزو آرزوهای بشری بوده است.

در این میان پدیده اینترنت اگر مهم‌ترین دستاورد بشری نباشد بدون شک یکی از مهم‌ترین ابزارها و دستاوردهای بشری است که سبب تسهیل ارتباطات و تجارت و کسب علم و مبادله تجربه و نزدیک کردن مردم دنیا و صدها مزیت دیگر شده است.

اینکه از این ابزار امکان استفاده‌های نادرست و غیر اخلاقی و غیر انسانی وغیر دینی وجود دارد چیزی نیست که همه از آن غافل باشند و ما به یک باره آن را کشف کرده باشیم.

اگرچه مثالی تکراری است ولی چاقو مثالی کلاسیک و کلیشه‌ای و معروف از دو جنبه‌ای بودن هر ابزار و فناوری است.

به هر حال چاقو یکی از نیازها و یکی از ابزارها و دستاوردهای بشری است که حتی امروز هم بشر بدون آن از انجام برخی کارها عاجز است.

حالا ما بگوییم بیاییم چاقو را از نو تعریف کنیم و از نو بسازیم سخنی دور از ذهن است چرا که ماهیت چاقو را نمی‌توانیم تغییر دهیم

اصلاً فرضاً که اینترنت احتیاج به باز تعریف و باز سازی دارد و همه هم در این مورد متفق‌القول هستند.

آیا واقعا ما بضاعت چنین کاری را داریم. سهم ما از تولید علم چقدر است؟

در همین فضای اینترنت چقدر محتوای قابل قبول و علمی و معتبر داریم؟

اصلاً استانداردی، پروتکلی، نرم افزاری، سخت افزاری یا چیزی جهانی در حوزه اینترنت وجود دارد که ما به دنیا عرضه کرده باشیم؟

مگر غیر از این است که معدود افرادی هم که تخصص و توانایی در این زمینه دارند کتاب‌ها و ترجمه‌های دست و پا شکسته همین به اصطلاح متولیان امروز اینترنت را خوانده‌اند و بخشی از آن را فهمیده‌اند.

چند کتاب از داخل ایران در مورد اینترنت نوشته شده است که واقعاً مطلبی در آن باشد که جایی مطرح نشده باشد (صرف نظر از برخی کلی‌گویی‌ها و مباحث مبهم که فقط خودمان قبول داریم)؟ شک ندارم هیچ.

به راستی آیا باز تعریف و دوباره ساختن اینترنت به ما می‌آید یا برای سرما زیادی گشاد است؟!!