ایتنا - داستان غم‌انگیز کپی‌رایت هنوز به عنوان بزرگ‌ترین مشکل حوزه نرم‌افزار به قوت خود باقی است و هر روز بیشتر از روزهای گذشته رونق را از حوزه برنامه‌نویسان کشور دور می‌کند.

سپیده نیکخواه- در مراسم افتتاحیه الکامپ هجدهم بود که رئیس شورای مرکزی نظام صنفی رایانه‌ای به پشت تریبون رفت و در پاسخ به بحث چالش‌ برانگیزی از ماهیت کسب و کار فناوری اطلاعات ایرانی، صراحتا اعلام کرد "تعریف ما از IT در کشور باید تغییر کند؛ چرا باید با وجود حضور انبوه شرکت‌های نرم‌افزاری، صنعت فناوری اطلاعات را تنها سخت‌افزار بدانیم؛ درصورتی که بخش عمده‌ای از جامعه IT کشور را شرکت‌های نرم‌افزاری تشکیل می‌دهند."

در صحت گفته این بانوی نظام صنفی که خود برخاسته از حوزه نرم‌افزار است هیچ شکی نیست اما به راستی تولیدکنندگان بومی نرم‌‌افزار، طی دهه اخیر که دوره جهش فناوری اطلاعات کشور نام گرفته، چقدر در تجارت خود موفق بوده‌اند؟
این پرسشی است که قطعا بدون اتکا بر چالش‌های حوزه نرم‌افزار نمی‌توان به آن پاسخ گفت؛ چالش‌هایی که هم ناشی از ضعف قوانین و مقررات است و هم از برنامه‌ها و سیاست‌های غیرمنسجم دولت نشات می‌گیرد.

تجارت نسبتا تازه‌ای که این روزها بخشی از بازار نرم‌افزار کشور را به خود اختصاص داده، بحث تولید امن‌افزارهای بومی است که در قیاس با سایر حوزه‌‌های نرم‌افزاری از دید نهادهای حاکمیتی IT باید دارای اهمیت بیشتری باشند؛ از این حیث که کوران حملات سایبری در شبکه‌ها و دستگاه‌های مختلف دولتی رو به افزایش است و به نظر می‌رسد ویروس‌کش‌های بومی در اولویت مقابله با این تهاجمات هستند.

این اولویت بندی از سوی بالاترین دستگاه‌های حاکمیتی درحالی مطرح می‌شوند که داستان غم‌انگیز کپی‌رایت هنوز به عنوان بزرگ‌ترین مشکل حوزه نرم‌افزار به قوت خود باقی است و هر روز بیشتر از روزهای گذشته رونق را از حوزه برنامه‌نویسان کشور دور می‌کند.

گرچه به باور برخی کارشناسان، امن‌افزارهای ایرانی برای رقابت با نمونه‌های خارجی همچنان باید پله‌های بیشماری را طی کنند اما به نظر می‌رسد برخلاف وعده‌های داده شده، دولت هنوز نتوانسته دست کم برای ساماندهی این حوزه که لازمه توسعه آن است راه حلی بیاندیشد؛ پس چطور می‌توان انتظار داشت امن‌افزارهای ایرانی بتوانند تنها با تکیه بر دانش بومی در آشفته بازار نرم‌افزارهای قفل شکسته، جان سالم به در برند.