ايتنا - هزینه اتصال به اینترنت چه از نوع پرسرعت یا وایمکس، هزینه سنگینی را در سبد خانوار قرار میدهد که به سادگی نمیتوان از کنار آن گذشت.
روزنامه شرق - پریسا خسروداد - بیگمان با توجه به سرعت کند و حلزونی اینترنت Dial up در کشور، اشتراک ADSL برای کاربران یک موهبت ارزشمند محسوب میشود. اما آنچه که به میزان قابل ملاحظهای از حلاوت این خدمت میکاهد، انتظار طولانی مدت از زمان ارایه درخواست تا راهاندازی این خدمت است. بدین مفهوم که در گام نخست، هنگامی که کاربر تقاضای خود را به صورت الکترونیکی، حضوری یا تلفنی به منظور استفاده از اینترنت پرسرعت اعلام میکند و اقدام به ثبتنام و واریز وجه مربوطه میکند، وعده داده میشود که به طور تقریبی ۱۰ الی ۱۴ روز پس از ثبتنام امکان استفاده از اینترنت ADSL برای آنان فراهم میشود. اما در بسیاری از موارد مشاهده شده که با گذشت بیش از یک ماه و گاهی ۶۰ روز از ثبتنام، کاربران همچنان در حال رسیدگی به وضعیت اشتراک خود هستند و هنوز در انتظار راهاندازی سرویس ADSL به سر میبرند.
ریشه اصلی و عامل مهم انتظاری که مشترکان ADSL را گلایهمند کرده است به وضعیت عملکرد مرکز مخابرات و محدودهای مربوط میشود که چهار رقم اول شماره تلفن مشترک در آن قرار دارد. به این مفهوم که وقتی مشترکان با مرکز تماس شرکتهایی که اینترنت پرسرعت ارایه میدهند، تماس و علت عدم راهاندازی ADSL را جویا میشوند، اپراتور در پاسخ به آنها علت را مرکز مخابرات منطقه عنوان میکند. اما زمانی بر ابهام این قضیه افزوده میشود که حتی مشترکانی که از مخابرات نیز سرویس ADSL دریافت میکنند، باز هم پس از کشیدن انتظار طولانی مدت از این خدمت بهرهمند میشوند.
در حوزه مخابرات یا واضحتر بگوییم اینترنت، مناطقی وجود دارند که مشترکان آنها از سرگردانی رنج میبرند. مشترکان این مناطق به اصطلاح منحوس، هنگامی که اقدام به دریافت اینترنت پرسرعت میکنند، معمولا با درهای بسته مواجه میشوند و پس از تماس با شرکتهای ارایهدهنده ADSL و مخابرات با دریافت این پاسخ که «در حال حاضر پورت خالی در منطقه محل سکونت شما وجود ندارد» در فهرست انتظار قرار میگیرند و ارایه سرویس ADSL به آنها به زمان نامعلومی موکول میشود و تقریبا زمان موعود هیچ گاه فرا نمیرسد.
ارزیابیهای انجام شده نشان میدهد، این مشترکان اغلب در مناطقی زندگی میکنند که وجود وزارتخانه، کنسولگری، شرکت و مراکز تجاری بیش از سایر مناطق است و به نظر میرسد به صورت نانوشتهای توزیع پورتهای اینترنت پرسرعت در این مناطق اولویتبندی شده و بدینترتیب، سر مشترکان خانگی و به قولی مسکونیها بیکلاه مانده است.
با توجه به نیازهای متفاوت کاربران، سرویس اینترنت پرسرعت به گونههای مختلفی ارایه میشود. گرچه این قضیه یک قاعده نیست، اما به طور معمول عرضه ADSL در ایران با سرعتهای ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ صورت میگیرد و برای هر یک از آنها میزان خاصی از ارسال (send) و دریافت (recive) تخصیص داده میشود که با توجه به افزایش حجم بارگذاری (download) و بالاگذاری (upload) ارزش آن سرویس تعریف میشود و تعرفههای مختلفی به آن تعلق میگیرد.
در این میان، معضلی که برای مشترکان به وجود میآید، عدم موافقت مخابرات و برخی از شرکتهای ارایهدهنده اینترنت پرسرعت با تغییر وضعیت سرویس است. اظهارات مشترکان ADSL حاکی از این است که وجود دشواری در تغییر وضعیت سرویس، به طور معمول هنگامی به وقوع میپیوندد که مشترک تصمیم میگیرد سرویس حال حاضر خود را با یک سرویس اقتصادیتر جایگزین کند که در این حالت، نیل به هدف مورد نظر به راحتی امکانپذیر نیست و باید موانع قابل توجهی را پشت سر بگذارد.
یکی از رایجترین گلایهمندیهای مشترکان ADSL این است که اغلب بر این باورند که کیفیت و سرعت پهنای باند اعطا شده به آنها واقعی به نظر نمیرسد و پایینتر از میزان اعلام شده است. به عنوان نمونه، مشترکان مذکور مدعیاند که آنها پهنای باند ۵۱۲ خریداری کردهاند اما در بسیاری از ساعات شبانهروز، سرعت آنها از ۹۶K بالاتر نمیرود. این قضیه به پدیدهای با عنوان «اشتراکگذاری پهنای باند» مطرح میشود که چندی است دامنگیر مشترکان بسیاری شده است. به این معنا که با اتصال همزمان چند کاربر، پهنای باند اختصاص داده شده به وی با چند کاربر دیگر به اشتراک گذاشته و باعث میشود ضریب هم زمانی افزایش پیدا کند، در حالی که میزان پهنای باند ثابت مانده و تغییری نکرده است.
از طرفی هزینه اتصال به اینترنت چه از نوع پرسرعت یا وایمکس، هزینه سنگینی را در سبد خانوار قرار میدهد که به سادگی نمیتوان از کنار آن گذشت. در واقع استفاده از اینترنت پرسرعت، صرف نظر از هزینهای که به صورت ماهانه به عنوان هزینه اشتراک به کاربر تحمیل میکند، مستلزم پرداخت هزینههای دیگری نظیر خرید مودم و راهاندازی اولیه آن نیز هست که در صورت حساب مشترک منظور میشود و به هر ترتیب برای خانوار ایرانی اقدامی هزینه بر محسوب میشود.
بر اساس این گزارش، با وجود وعدههای متعدد مسئولان در وزارت ارتباطات مبنی بر کاهش قیمت پهنای باند اما سازوکار اجرایی موجود در این حوزه به گونهای بوده است که همواره مانع شده که کاربر نهایی (end user) از این کاهش قیمت منتفع شود.
از وضع اینترنت نگین که ما کاربرای ایرانی دلمون خون شده
چند روز پیش توی یک چت روم خارجی با یه استرالیایی دعوام شد، وضع تاسف بار اینترنت ایران رو چماق کرد کوبید پس کلم که از صد تا فهش بدتر بود
ما باید اوال به چهار نوکته توجه کنیم
یک خود سرویس
دو قیمت
سه پهنای باند
چهار کیفیت سرویس
که همه اینها در ایران خیلی خیلی کم فروشی میشه
یک خود سرویس
خود سرویس 128 یا512 کیفیت خیلی بدی رو دارن و اکثر مواقع تو چند ماه اخیر قطی داشتند
توجه کنید که سرعت یک مگابایت یعنی این که شما بتونید 1 گیگ رو در 1ساعت دانلود کنید (سرعت 100 مگ رو تصور کنید که در 60 ثانیه این کار انجام میشه) که به همه مشترک ها گفته میشه بیس سرویس شما در یک مگ بسته شده که این طور نیست و در دانلود های رایگان این خیلی به چشم می خوره که یک مگ به دایل اپ تبدیل میشه وخیل وقت ها کمتر از دایل اپ هم میشهبین30ت 55kbps
دو قیمت
در کل بین 15تا 20هزار تومن پول سرویس 128 برای مشترکین محسوب میشه که اونم بسته به پهنای باندی هست که به مشتری میدن
که من می گم پولی که برای سرویس 128پرداخت می کنید برابری می کنه با یه سرویس اینترنتی 100 مگابایتی تو ژاپن یا کره که باید به این نکته توجه کنید که انقلاب صنعتی ژاپن 20سال از ایران دیرتر شروع شد یا به قول قدیمی ها ما پیکان درست می کردیم اما ژاپنی ها تو ساخت دوچرخه خودشون مونده بودند
سه پهنای باند
پهنای باند ایران تنها کشوریه که نه اما شاید به ده عدد انگشت هم نرسه که به شیوه پهنای باندی داره کار می کنه و دلیل اون رو تحریم مترح می کنن که همین جا استناد می کنم به گفته رئیس مخابرات کل کشور که گفته بود ایران اگه تا سه سال پهنای باند نخره باز هم برای مصرف پهنای باند داره
و تو یکماه گذشته شاهد این بودم که دیگه اجازه به کاربره داده نمیشه که به صورت شبهای متوالی پشت سر هم دانلود رایگان داشته باشند یا اگر دانلود دارن نباید بیشتر از 800 مگ دانلود داشته باشن این هم نمونهای از کم فروشی و ...است حرف اخر در مورد پهنای باند اینه که پولی رو که برای این سرویس ها پرداخت می کنیم در کشور های همسایهمثل ترکیه یا جنوب شرقی اسیا پهنای باند نامحدود در نظر گرفته میشه
کیفیت سرویس
تنها چیزی که می تونم براش امید وار باشم و برای شما هم ارزو می کنم این هست که یه روزی اینترنت با فیبر نوری(اینترنت نه اترنت) اونم درب خونه خودم داشته باشم با سرعت 20مگ زیاده خواه نیستم با پهنای باند نامحدود تا راحت تلوزیون نگاه کنم به طور انلاین از اینترنت یا بازی انلاین در حد گرافیک یک گیگ رو انلاین بازی کنم و یا در حد نامحدود دانلود داشته باشم که یه کمد پر از ارشیو های دانلود خودم رو تو اتاقم داشته باشم
ممنونم از این که نظرم رو تو سایت قرار دادید
بهتر می دونم یه چیز دیگه ای در باره سرویس های اینترنتی بگم اونم این هستکه ما سال ها می شنویم که گفته می شه قیمت ها قرار پایین بیاد اما هنوز خیلی بالال هست خواستار این هستم تا سایت ایتنا تحقیق وسیعی در قیمت های اینترنت اون هم تو ایران با کشور های ترکیه ژاپن و یا اسپانیا انجام بده و نرخ سرعت یک مگابایت در اونجا وپهنای باند رو برای افکار عمومی پخش کنه و این که ایا در کشور های نام برده از روش فروش پهنای باند محدود و سرویس 128 یا 521 استفاده میشه یا نه
صداشو در نیار منم الان اینو کشف کردم که نه تنها اینترنت پرسرعت رویای کاربران ایرانی هست بلکه بعضی ها هنوز نمی دونن اینترنت چیه, رفتم یکی از شهرستان های تهران به یکی گفتم اینترنت برگشت گفت اره یه چیزایی راجبش شنیدم
قیمت این سرویس ها نسبت به سرعتش خیلی زیاده وقتی هم میخوای بری یه سرویس 256 بگیری هزار تا مدرک ازت میگیرن ایران نسبت به بقیه کشور ها نوع سرویس هاش پایینه و هم کیفیتش کشور های دیگه سرویس هاشون از 2 مگا بیت شروع میشه و استاندارده نه مثل ایران که سرویس هاش از 128 کیلو بیت شروع میشه برید سرعت اینترنت رو بالا ببرید .خسته نباشید با این پشتکارتون
ایران در خیلی گزینه ها رتبه اول را در منطقه دارد. بزنین تولید می کند ! در گندم خودکفا هست. در تولید برق هم که دیگه مشکلی ندارد. ! برای خیلی ها سوال هست چرا ایران در جهان از لحاظ سرعت در انتها قرار دارد ؟ !!!!!!!!! شاید همیشه رویا باشد.
درسته ایران توخیلی از چیز ها اول هست .اما تو اینترنت اخر
خوب یه جمله کلیشه ای و تکراری خدایش خسته شدم از این که سرعت اینترنت نداریم پهنای باند نداریم.
از این جمله کلیشه ای خسته شدم.
در کل باید به این فکر کنیم که افغانستانی ها تا دیروز نمی دونستن اتینترنت چیه و حالا کمترین سرعتشون 2مگ هست در کل اگه دست من بود به همتون سرعت 100مگ با پهنای باند نامحدود می دادم.
چند روز پیش توی یک چت روم خارجی با یه استرالیایی دعوام شد، وضع تاسف بار اینترنت ایران رو چماق کرد کوبید پس کلم که از صد تا فهش بدتر بود