ایتنا - در همان سال‌هاي ورود تلفن همراه و سيم‌كارت قيمت‌ها از يك و نيم ميليون تومان تا ۷۰۰ و ۵۰۰ هزار تومان معامله مي‌شد و بازار فروش سيم‌كارت‌ها داغ و داغ‌تر مي‌شد.

«فراخوان برای ثبت نام نخستین شبکه تلفن متحرک جیبی» تيتري بود كه ۱۸ سال پيش بر صفحه اول روزنامه‌هاي كشور علاقه‌مندان بسياري را جذب كرد و شايد در آن زمان كسي فكر نمي‌كرد كه اين وسايل روزي به عنوان مهم‌ترين وسايل ارتباطي محسوب شوند.


به گزارش ایتنا از ايسنا، ۱۹ مردادماه، هجدهمين سالروز عرضه سيم‌كارت‌ در ايران است و اپراتور همراه اول،‌ به‌عنوان اولين عرضه‌كننده اين سيم‌كارت‌ها در ايران همراه با دو اپراتور ديگر مشغول به فعاليت هستند و سعي دارند هر روز با عرضه خدمات جديد و ارزش افزوده گوي سبقت را از ديگري بربايند.

اما با ثبت‌نام تلفن همراه در تيرماه سال ۱۳۷۲ به دلیل عدم استقبال در آن زمان توسط مردم، روند ثبت نام چندین ماه به طول انجامید؛ به نحوی که در نهایت شرکت مخابرات ايران و شرکت پست توافق کردند به کسانی که در‌اين زمینه بازاریابی کنند و قادر باشند یک یا چند مشتری به پست بکشانند، مبلغی به عنوان پاداش پرداخت شود.

بنا بر گزارش‌هاي موجود در آن زمان با تبلیغات فراوان و با شعار «با تلفن همراه همیشه در مقصد هستید» تا اواسط سال ۷۴ جمعا ۹ هزار و ۹۴۷ نفر ثبت نام کردند که در شهریور همان سال واگذاری‌ها آغاز و بلافاصله بعد از ثبت نام به پایان رسید.
در همان سال‌هاي ورود تلفن همراه و سيم‌كارت قيمت‌ها از يك و نيم ميليون تومان تا ۷۰۰ و ۵۰۰ هزار تومان معامله مي‌شد و بازار فروش سيم‌كارت‌ها داغ و داغ‌تر مي‌شد.

در گزارش‌هاي مربوط به آن زمان آمده است كه بهره برداری از اولین فاز شبكه تلفن همراه كشور، در مردادماه سال ۱۳۷۳ در شهر تهران با استفاده از ۱۷۶ فرستنده و گیرنده در ۲۴ ایستگاه رادیویی و با ظرفیت ۹۲۰۰ شماره آغاز شد و در سال ۱۳۷۴ تعداد تلفن‌هاي دایری به ۱۵۹۰۷ شماره افزایش یافت و علاوه بر تهران، شهرهای مشهد، اهواز، تبریز، اصفهان و شیراز نیز زیر پوشش شبكه تلفن همراه قرار گرفت.
اما فكر ايجاد تلفن همراه و متحرك از دهه ۱۹۶۰ميلادي از سوي كشورهاي اسكانديناوي ( سوئد، نروژ، دانمارك و فنلاند) آغاز شد و و در اواخر آن دهه، اولین تلفن نقطه به نقطه به كار گرفته شد. این فناوری در سال ۱۹۷۵ میلادی از سوی كشورهای اسكاندیناوی با سیستم آنالوگ به بازار عرضه شد.

وزير ارتباطات و فناوري اطلاعات اخيرا ضريب نفوذ كاربران تلفن همراه را ۸۶ درصد اعلام كرد و گفت با انعقاد تفاهم‌نامه با كشورهاي تركيه، عراق، روسيه و كشورهاي اروپايي درصدد توسعه پروژه‌هاي ترانزيت مخابراتي هستيم.
به گفته وي ۹۶ درصد پوشش جاده‌هاي روستايي تلفن همراه انجام شده است.

اكنون اين كارت‌ها با عنوان سيم‌كارت شناخته شده‌اند و در اندازه‌هاي مختلفي با عنوان سيم‌كارت و ميني سيم‌كارت عرضه مي‌شوند اما با نگاهي به تاريخچه سيم‌كارت متوجه تغيير و تحول‌هاي اين فناوري كوچك مي‌شويم.

ريشه سيم‌كارت‌هاي مدرن به بيش از دو دهه گذشته برمي‌گردد كه ساخت آنها درنتيجه تلاش كنفرانس اروپايي اداره پست و مخابرات (CEPT) براي طراحي يك استاندارد تلفن همراه انجام گرفت و اين استاندارد كه به عنوان GSM شناخته شده به منظور اطمينان از سازگاري سيستم‌هاي تلفن همراه در سراسر اروپا بود.

اين شبكه‌ها ابتدا در اوايل دهه ۱۹۸۰ پيشنهاد شده‌اند كه البته نخستين شبكه GSM تا سال ۱۳۹۱ راه‌اندازي نشد اما نقش سيم‌كارت در اين شبكه‌ها از آغاز اهميت زيادي داشت و اكنون نيز به همين روال ادامه دارد. اين كارت‌ها شامل يك شماره سريال علاوه بر اطلاعات شبكه دارند و به همين دليل است كه كاربران مي‌توانند يك سيم كارت از يك خط تلفن خارج و در دستگاه جديد ديگري نصب كنند بدون آن كه ناچار باشند دستگاه مذكور را در اشتراك خود به ثبت برسانند.

کليه اطلاعات تائيد شده (AUTHENTICATION) درسيم‌كارت ذخيره شده است كه البته خارج از اين عملكرد سيم‌كارت‌ها تحول زياد داشته‌اند و به دستگاه‌هاي GSM امكان مي‌دهند در شبكه هاي متعددي كار كنند.

همچنين سيم‌كارت‌هاي مدرن مي‌توانند كد حداكثر ۸۰ شبكه تلفن همراه را ذخيره كنند و از اين رو به كاربران امكان مي‌دهد در سفرهاي بين‌المللي از يك دستگاه و اشتراك استفاده كنند.
سيم‌كارت‌هاي امروزي مي‌توانند تا ۲۵۰ تماس را ذخيره كنند به اين ترتيب كاربر مجبور نيست اطلاعات تماس‌هايش را به طور دستي به دستگاه ديگر منتقل كنند. GSM متداول‌ترين استاندارد بي‌سيم در جهان است و بسياري از مزاياي آن ارتباط مستقيم با سيم‌كارت دارد.