ایتنا - آموزشگاه‌های تخصصی یکی پس از دیگری قد علم می‌کنند و سعی دارند تا تخصص‌ها و مهارت‌های مختلف را آموزش دهند. برخی بسیار حرفه‌ای عمل می‌کنند و نیاز ایجاد شده را پاسخ می‌دهند و برخی دیگر پول و زمان دانشجویان را هدر می‌دهند.

مستانه منصوری - از بچگی به ما یاد می‌دهند که پول چیز خوبی است، علم هم همین‌طور. بعد می‌گویند باید باسواد باشی و پولدار تا خوشبخت شوی و راحت زندگی کنی. اولش از مدرسه شروع می‌شود و بعد احتمالا دانشگاه. بعد از باسوادشدن اغلب مردم دنبال کار می‌گردند. اما یافتن کار مناسب و حرفه‌ای و موفق شدن در آن معمولا نیاز به تخصصی دارد.
با شکل‌گیری این نیاز و استقبال خوب افراد از کسب مهارت‌های تخصصی، آموزشگاه‌های تخصصی یکی پس از دیگری قد علم می‌کنند و سعی دارند تا تخصص‌ها و مهارت‌های مختلف را آموزش دهند. برخی بسیار حرفه‌ای عمل می‌کنند و نیاز ایجاد شده را پاسخ می‌دهند و برخی دیگر پول و زمان دانشجویان را هدر می‌دهند.
عصر، عصر تکنولوژی است و نیاز رو به رشد همگام‌شدن با تکنولوژی‌های جدید و شکل‌دهی ارتباطات جدید، باعث شده است تا آموزشگاه‌های تخصصی مختلفی در ایران فعالیت کنند. آموزشگاه‌های کنکور و زبان را که کنار بگذاریم، بقیه اغلب در حوزه فناوری اطلاعات و تکنولوژی‌های روز فعال هستند. گاه نیاز مخاطب را برآورده می‌سازند و گاه نیاز جدید می‌تراشند. افرادی که به این آموزشگاه‌ها مراجعه می‌کنند به امید کسب تخصص و مهارت متحمل هزینه‌های ریالی و زمانی می‌شوند. آنها اغلب باید بین چند گزینه یکی را انتخاب کنند. اما در این میان گوی سبقت را آموزشگاهی می‌رباید که یا نام مطرحی دارد و یا در ارائه آموزش‌ها پیشگام بوده است و قدرتمند عمل می‌کند. اینگونه آموزشگاه‌ها همیشه مشتری خود را دارند و با این پشتوانه می‌توانند کار خود را بهبود بخشند و حرفه ای‌تر کنند. اما گاه همین آموزشگاه‌های بزرگ و خوش‌نام در عین حال که خدمت خود را ارائه می‌دهند، سدی هستند بر سر راه آموزشگاه‌های نوپا و کوچک. این چنین می‌شود که آموزشگاه‌های نوپا به فکر نوآوری برای اثبات خود می‌افتند و جذب مشتری. می‌شود گفت عمده مخاطبان آنها را افرادی تشکیل می‌دهند که یا از هزینه‌های گزاف خوشنام‌ها فراری‌اند یا اخذ مدرک و گواهینامه برایشان دغدغه بزرگی نیست و یا اینکه محدودیت‌هایی در تردد به آموزشگاه‌های معتبر دارند.
از سوی دیگر، اگرچه کیفیت و محیط آموزش در بازده کار غیرقابل چشم‌پوشی است و اساسا فلسفه شرکت در دوره‌های آموزشی مختلف کسب مهارت و توانایی در زمینه‌ای خاص است، در بسیاری از مواقع این هدف به نوعی گم می‌شود و هدف نهایی گذراندن دوره، تنها به گرفتن مدرک یا گواهینامه آن خلاصه می‌شود. ارائه مدرک و ارتقا شغلی البته یکی از ملزومات برخی شغل‌هاست و صورت مسئله یعنی ارتقا علم و دانش حرفه‌ای، در سایه ارتقا شغلی و مزایای آتی کمرنگ می‌شود. مزیت رقابتی دیگری که اخیرا آموزشگاه‌ها خیلی آن را برجسته می‌کنند، ارائه گواهینامه‌های بین‌المللی است. با آنکه کیفیت و کاربرد این مدارک خود موضوع بحث است اما همین اقدام گویا در جذب بیشتر مخاطبان بی اثر نبوده است.
پس از این مقدمه نسبتا بلند، توضیحی از زبان آقای اعتمادی مدیر استراتژی و بازاریابی شرکت کاریار ارقام می شنویم.
اعتمادی همه این نگاه‌های منفی یا مثبت به آموزشگاه‌های تخصصی را تایید می‌کند و معتقد است در نهایت تصمیم با خود دانشجوست. او معتقد است هر آموزشگاهی کلاس کاری و مخاطبان خاص خود را دارد و با صرف کمی وقت می توان از کیفیت کار آنها سر در آورد و سر کلاس یکی از آنها نشست. 
و اما انتخاب بین علم و ثروت که دغدغه نوشتن انشای کودکی اغلب خوانندگان است، با توجه به هزینه‌های آموزش هنوز سوالی است بی‌پاسخ. شاید هم تبدیل علم‌آموزی به نوعی کسب و کار و رقابت بین آموزشگاه‌های مختلف، ثروت را ناخودآگاه پیش‌نیاز علم کرده است.

این گزارش ادامه دارد...