وب‌نوشت
امروز در سالن اجلاس، اولّين نشست ملّي فناوري اطلاعات و ارتباطات بود. البته سال‌هاست که کامپيوتر وارد ايران شده است و سال‌ها بود در کنار چسب، منگنه، کارتابل وکاغذ، روي ميز مديران کامپيوتر هم قرار داشت، و ميزها با PC تزئين شد. اما اهميّت جلسه امروز اين بود که گزارش دادند در بسياري از ادارات دولتي، کارها با ابزار IT صورت مي‌گيرد، اتوماسيون اداري توفيق فراوان يافته و مديران کار با کامپيوتر ياد گرفته‌اند، حوزه هاي قضائي، انتظامي و اجرائي از فعالان استفاده از IT هستند و نظام اداري با يک جهش فوق‌العاده در دوران آقاي خاتمي به سيستم ماشيني مجهز شده‌اند.
بخش خصوصي نيز محور اصلي اين حرکت هستند. سازمان صنفي هم آنقدر جدي شده که امروز رئيس آن از رئيس جمهور حکم گرفت.
در گزارشي که ارائه مي‌کردند، اعلام کردند که کاربران اينترنت زير يک ميليون در عرض سالهاي رياست جمهوري آقاي خاتمي به بالاي شش ميليون رسيده است. وقتي اين بخش گزارش را اعلام مي‌کردند، من که کنار آقاي خاتمي نشسته بودم، به ايشان گفتم توسعه سياسي، يعني اين. نبايد دنبال توسعه سياسي در حوزۀ عملکرد وزارتخانه‌هاي اطلاعات و کشور و دفاع بگرديد. توسعه سياسي در اين است که زمينه‌اي ايجاد کرده‌ايد که شش ميليون از جامعه متوسط به بالاي کشور جزئي از جامعه جهاني شده‌اند و هر چند که صنعت فيلترينگ هم بالا بگيرد باز هم نميشود رابطه آن را با جهان قطع کرد.
يکي از وزراء هم در گوشي مي‌گفت که در دوران آينده، هم در مجلس، هم در دولت نگاه نامهربانه‌اي به اين حوزه هست. تا خدا چه خواهد!
دولت آقاي خاتمي که آغاز کننده توسعه IT بود به اين مسئله به عنوان يک تهديد نگاه نکرد و آن را فرصت دانست. گمان نکنم آنها هم که IT را تهديد مي‌دانند بتوانند کارِ کارستاني بر عليه اين جريان پرخروش اطلاعاتي و ارتباطي کشور داشته باشند.
من هم به سهم خود از اين گسترش IT و تقويت و زيرساخت هاي ارتباطي در ايران دوران خاتمي خوشحالم.
