ایتنا - فناوری جی‌پی‌اس جهان پیرامون ما در دربر گرفته است؛ از دستگاه‌های تلفن همراه و اتومبیل‌ها گرفته تا نحوه کار کشاورزان و پرورش خوراک. حتی آن دسته از افرادی هم که سن‌شان قد می‌دهد زمان پیش از دسترسی گسترده به جی‌پی‌اس را خاطر بیاورند، اکنون برایشان دشوار است جهانی را بدون وجود این فناوری تصور کنند.

در سال ۱۹۵۷، ماهواره‌ای به فضا پرتاب شد که برای نخستین بار توانست با موفقیت در مدار زمین قرار بگیرد. دنیا نمی‌دانست این ماهواره که «اسپوتنیک» نام داشت، آغازگر دهه‌ها پیشرفت در فناوری خواهد بود.

در اوایل دهه ۱۹۶۰، نیروی دریایی ایالات متحده نخستین سامانهٔ ناوبری ماهواره‌ای را توسعه داد تا زیردریایی‌های موشک بالستیک بتوانند اطلاعات دقیق مربوط به مکان را به دست آورند.

این فناوری در دهه ۱۹۸۰ برای مصرف عمومی با سهولت بیشتری در دسترس قرار گرفت و در سال ۱۹۹۶، وزارت دفاع رسماً آن را «سامانهٔ موقعیت‌یاب جهانی» یا GPS نامید.

به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، با اینکه کشاورزان تنها در اواخر دهه ۱۹۹۰ شروع به استفاده از جی‌پی‌اس کردند، اما توانستند صنعت کشاورزی را کاملا متحول کنند.
 
افراد عادی، از جی‌پی‌اس برای سامانه‌های ناوبری در گوشی‌های هوشمند یا خودروها استفاده می‌کنند، اما موارد کاربرد جی‌پی‌اس در صنعت کشاورزی، بسیار بیشتر است.

گفتنی است با اینکه بیشتر مردم فکر می‌کنند کشاورزان از شیوه‌های قدیمی استفاده می‌کند، اما کشاورزی امروزی، از روش‌های فناورانه استقبال گرمی به‌عمل می‌آورد، تا حدی که این صنعت دستخوش دگرگونی‌های شگرفی شده است.
 
صنعت کشاورزی از طیف وسیعی از فناوری‌ها از جمله حسگرها، اینترنت اشیاء، هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی بهره می‌برد که همگی با جی‌پی‌اس کار می‌کنند.

با توجه به اینکه پیش‌بینی می‌شود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۸٫۹ میلیارد نفر برسد، تقاضای برای خوراک همراه با تأثیر مداوم تغییرات آب‌وهوایی، کشاورزان برای تولید بیشتر و بهبود عملکرد سالیانه با چالش روبرو خواهند شد.
 
آزمایش با روش‌های جدید یا هرگونه اشتباه، تأثیر مستقیمی بر نتایج دارد و می‌تواند به معنای کاهش عملکرد در پایان فصل یا حتی از دست دادن کل محصول در آن سال باشد. اما ترکیب اینترنت اشیاء و فناوری ماهواره‌ای این امکان را در اختیار کشاورزان قرار می‌دهد تا با تحلیل داده‌های سال‌های گذشته، تصمیمات عملی بگیرند؛ تصمیماتی که می‌توانند بر فصل جاری تأثیر مثبتی داشته باشد.

برای مثال، داده‌ها می‌توانند به کشاورزان در مورد بهترین مکان‌ها برای کاشت بذر بر اساس روندهای شناسایی‌شده با توجه به موفقیت‌ها و شکست‌های گذشته کمک کنند.

در نهایت، ترکیب فناوری و داده‌ها به کشاورزان کمک می‌کند تا پیش‌بینی‌های دقیق‌تری داشته باشند، که منجر به تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر، کارکرد بهینه محصول و ضایعات کمتر می‌شود و عملکرد کشاورز را از نظر اقتصادی و زیست‌محیطی برای آینده پایدارتر می‌کند.
 
کشاورزان در هنگام کاشت، مزرعه خود را برای تمام سال آماده می‌کنند. آنها می‌توانند با استفاده از حسگرها بذرها را به صورت راهبردی و در فاصله برابر از یکدیگر بکارند.

آنها همچنین می‌توانند به هر دانه بهترین فرصت ممکن را برای دستیابی به پتانسیل کامل خود بدهند؛ آن هم بدون نیاز به رقابت با دانه‌های دیگر برای به‌دست آوردن منابعی مانند نور خورشید، آب و مواد مغذی.

شایان ذکر است که کشاورزان با استفاده از داده‌ها درک بهتری از نیاز محصولات خود دارند؛ زیرا آنها بر اساس محصولات چند سال اخیر، تصویر دقیقی به‌دست می‌آورند.
 

فناوری جی‌پی‌اس در خدمت برآورده ساختن تقاضا برای محصول و خوراک بیشتر