ايتنا - مسابقه فضایی چگونه زمینه‌ساز انقلاب فناورانه در کشاورزی شد؟

در سال ۱۹۵۷، ماهواره‌ای به فضا پرتاب شد که برای نخستین بار توانست با موفقیت در مدار زمین قرار بگیرد. دنیا نمی‌دانست این ماهواره که «اسپوتنیک» نام داشت، آغازگر دهه‌ها پیشرفت در فناوری خواهد بود.

در اوایل دهه ۱۹۶۰، نیروی دریایی ایالات متحده نخستین سامانهٔ ناوبری ماهواره‌ای را توسعه داد تا زیردریایی‌های موشک بالستیک بتوانند اطلاعات دقیق مربوط به مکان را به دست آورند.

این فناوری در دهه ۱۹۸۰ برای مصرف عمومی با سهولت بیشتری در دسترس قرار گرفت و در سال ۱۹۹۶، وزارت دفاع رسماً آن را «سامانهٔ موقعیت‌یاب جهانی» یا GPS نامید.

به گزارش ایتنا و به نقل از اسپیس، با اینکه کشاورزان تنها در اواخر دهه ۱۹۹۰ شروع به استفاده از جی‌پی‌اس کردند، اما توانستند صنعت کشاورزی را کاملا متحول کنند.

افراد عادی، از جی‌پی‌اس برای سامانه‌های ناوبری در گوشی‌های هوشمند یا خودروها استفاده می‌کنند، اما موارد کاربرد جی‌پی‌اس در صنعت کشاورزی، بسیار بیشتر است.

گفتنی است با اینکه بیشتر مردم فکر می‌کنند کشاورزان از شیوه‌های قدیمی استفاده می‌کند، اما کشاورزی امروزی، از روش‌های فناورانه استقبال گرمی به‌عمل می‌آورد، تا حدی که این صنعت دستخوش دگرگونی‌های شگرفی شده است.

صنعت کشاورزی از طیف وسیعی از فناوری‌ها از جمله حسگرها، اینترنت اشیاء، هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی بهره می‌برد که همگی با جی‌پی‌اس کار می‌کنند.

با توجه به اینکه پیش‌بینی می‌شود جمعیت جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۸٫۹ میلیارد نفر برسد، تقاضای برای خوراک همراه با تأثیر مداوم تغییرات آب‌وهوایی، کشاورزان برای تولید بیشتر و بهبود عملکرد سالیانه با چالش روبرو خواهند شد.

آزمایش با روش‌های جدید یا هرگونه اشتباه، تأثیر مستقیمی بر نتایج دارد و می‌تواند به معنای کاهش عملکرد در پایان فصل یا حتی از دست دادن کل محصول در آن سال باشد. اما ترکیب اینترنت اشیاء و فناوری ماهواره‌ای این امکان را در اختیار کشاورزان قرار می‌دهد تا با تحلیل داده‌های سال‌های گذشته، تصمیمات عملی بگیرند؛ تصمیماتی که می‌توانند بر فصل جاری تأثیر مثبتی داشته باشد.

برای مثال، داده‌ها می‌توانند به کشاورزان در مورد بهترین مکان‌ها برای کاشت بذر بر اساس روندهای شناسایی‌شده با توجه به موفقیت‌ها و شکست‌های گذشته کمک کنند.

در نهایت، ترکیب فناوری و داده‌ها به کشاورزان کمک می‌کند تا پیش‌بینی‌های دقیق‌تری داشته باشند، که منجر به تصمیم‌گیری آگاهانه‌تر، کارکرد بهینه محصول و ضایعات کمتر می‌شود و عملکرد کشاورز را از نظر اقتصادی و زیست‌محیطی برای آینده پایدارتر می‌کند.

کشاورزان در هنگام کاشت، مزرعه خود را برای تمام سال آماده می‌کنند. آنها می‌توانند با استفاده از حسگرها بذرها را به صورت راهبردی و در فاصله برابر از یکدیگر بکارند.

آنها همچنین می‌توانند به هر دانه بهترین فرصت ممکن را برای دستیابی به پتانسیل کامل خود بدهند؛ آن هم بدون نیاز به رقابت با دانه‌های دیگر برای به‌دست آوردن منابعی مانند نور خورشید، آب و مواد مغذی.

شایان ذکر است که کشاورزان با استفاده از داده‌ها درک بهتری از نیاز محصولات خود دارند؛ زیرا آنها بر اساس محصولات چند سال اخیر، تصویر دقیقی به‌دست می‌آورند.

توانایی کاشت بذرها به طور دقیق و بدون همپوشانی، و سپس دانستن مکان بذر در هر سال، تنها یکی از دلایلی است که توضیح می‌دهد چرا ترکیب ماهواره‌ها و حسگرها در کشاورزی دقیق از اهمیت به‌سزایی برخوردار است.

در اواسط دهه ۱۹۹۰ و در حالی که جهانیان شیفتهٔ نخستین نسل از تلفن‌های همراه بودند، صنعت کشاورزی برای انجام کار دقیق، شروع به استفاده از جی‌پی‌اس کرد. کشاورزان با ترکیب داده‌های موقعیت مکانی جی‌پی‌اس با خوانش حسگرها در یک کمباین، می‌توانستند بازده محصول را در مناطق مختلف مزارع تعیین کنند.

در سال ۲۰۰۳، نخستین سامانهٔ خودهدایتی توسعه یافت و دقت آن به اندازه یک اینچ بود. این سطح از دقت می‌توانست تجهیزات را در مزرعه در یک خط مستقیم حرکت دهد و از عبور از روی محصولات در طی گذرهای بعدی جلوگیری کند.

امروز دقت جی‌پی‌اس به کمتر از یک اینچ رسیده و بدین‌ترتیب کشاورزان برای بهره‌گیری از فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی و دقت در تمام مراحل تولید از فرصت‌های نوینی برخوردارند.

برای در اختیار قرار دادن فناوری جدید در مزارع (مانند تراکتورهای خودران، سمپاش‌های هوشمند برخوردار از هوش مصنوعی و ابزارهای بهتر برای جمع‌آوری داده‌ها)، استفاده از جی‌پی‌اس ضروری است.

کشاورزان با بهره‌گیری از این فناوری به راحتی می‌توانند برای تراکتوری که به طور مستقل در مزرعه حرکت می‌کند، مسیرهای بهینه را محاسبه کنند. بدین‌ترتیب کشاورزان برای انجام کارهای دیگر یا صرف زمان با دوستان و خانواده، از فرصت کافی برخوردار خواهند بود.

فناوری جی‌پی‌اس در خدمت برآورده ساختن تقاضا برای محصول و خوراک بیشتر

جمع‌آوری و پردازش داده‌های بیشتر با سرعت‌های بالاتر، مستلزم تکامل فناوری ماهواره‌ای همراه در کنار سایر فناوری‌های کشاورزی است. همزمان با افزایش تقاضا برای خوراک، لازم است کشاورزان نحوه مدیریت پرورش محصولات بیشتر را با درنظر داشتن حفظ پایداری اقتصادی و زیست‌محیطی به انجام برسانند.

گفته می‌شود در آینده، فناوری ماهواره‌ای توانایی پویش یا اسکن مناطق بزرگ‌تر در یک بازه زمانی کوچک‌تر را امکان‌پذیر خواهد کرد؛ از جمله زمین‌های غیرمرتبط برای کمک به کشاورزان به‌منظور مدیریت دقیق عملیات از نخستین مرحله، یعنی کاشت.

با ادامه رشد جمعیت جهان، پیشرفت‌ها در فناوری کشاورزی و جی‌پی‌اس برای ساختن سامانه‌های جدید کشاورزی هوشمند، ضرورت بیشتری پیدا می‌کنند. این پیشرفت‌ها به کشاورزان قدرت می‌دهند تا از زمان خود بهترین استفاده را ببرند و در عین حال خوراک، سوخت و فیبر مورد نیاز جهان را تأمین کنند.