در سال ۱۷۱۶، ادموند هالی (ستارهشناس انگلیسی) نوشت: «این تنها یک لکه کوچک است، اما در آسمان صاف و بدون ماه با چشم غیرمسلح قابل دیدن میباشد».
البته امروزه این جرم آسمانی به نام خوشه کروی بزرگ در صورت فلکی هرکول یا M13 شناخته میشود و یکی از درخشانترین خوشههای ستارهای در نیمکره شمالی است. تصاویری که با تلسکوپهای پیشرفته گرفته شدهاند، صدها هزار ستاره درخشان این خوشه را نشان میدهند.
این خوشه در فاصلهای حدود ۲۵,۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و قطر آن حدود ۱۵۰ سال نوری است. در مرکز خوشه، چگالی ستارگان بهقدری بالاست که در فضایی به ابعاد تنها ۳ سال نوری ممکن است بیش از ۱۰۰ ستاره وجود داشته باشد.
برای مقایسه، میتوان گفت که نزدیکترین ستاره به خورشید یعنی پروکسیما قنطورس، بیش از ۴ سال نوری از ما فاصله دارد.
تصاویر دقیقتر کهکشانهای پسزمینهای مانند NGC 6207 را نیز نشان میدهند که در سمت چپ بالای تصویر قرار دارد.
علاوه بر این، ابرهای غباری کمنوری که در کهکشان راه شیری وجود دارند و به برخی از آنها سحابیهای شار نوری گفته میشود، نیز در این تصاویر دیده میشوند.
این خوشههای ستارهای کروی، با قدمت میلیاردها سال، به ما کمک میکنند که درباره شکلگیری و تکامل کهکشانها اطلاعات بیشتری بهدست آوریم. M13 با درخشندگی و زیباییاش، همواره یکی از جذابترین اهداف برای ستارهشناسان و علاقهمندان به آسمان شب بوده است.