در تصویر گرفته شده از صحرای کویت، میتوان بازوهای مارپیچی آبی و خطوط غبار قرمز رنگ را در نزدیکی هسته این کهکشان دید.
کهکشان مارپیچی M106، که با نام NGC 4258 نیز شناخته میشود، یکی از کهکشانهای جذاب و نزدیک به ما است. مرکز این کهکشان به دلیل فعالیتهای غیرعادی بسیار مورد توجه است.
در تصویر گرفته شده از صحرای کویت، میتوان بازوهای مارپیچی آبی و خطوط غبار قرمز رنگ را در نزدیکی هسته این کهکشان دید.
نکته جالب در مورد M106 این است که هسته آن به شدت در امواج رادیویی و پرتوهای ایکس میدرخشد. در مرکز این کهکشان، جتهای دوقلوی عظیمی از گاز ساطع میشود که در طول کهکشان گسترش یافتهاند.
این جتها به علت وجود سیاهچالهای عظیم در مرکز کهکشان به وجود آمدهاند. گازهای درخشان و فروپاشی این مواد به درون سیاهچاله، M106 را به یکی از نزدیکترین نمونههای کهکشانهای «سیفرت» تبدیل کرده است؛ دستهای از کهکشانها که به دلیل تابشهای پرانرژی مرکزشان شناخته میشوند.
این کهکشان حدود ۲۳٫۵ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و قطر آن حدود ۶۰ هزار سال نوری است.
با استفاده از یک تلسکوپ کوچک میتوان M106 را در صورت فلکی «سگهای شکاری» (Canes Venatici) مشاهده کرد.
این کهکشان به دلیل ساختار و فعالیتهای پیچیدهای که در مرکز آن رخ میدهد، همواره مورد توجه دانشمندان برای مطالعه کهکشانهای فعال بوده است.
علاوه بر این، بررسی کهکشانهایی مانند M106 میتواند به درک بهتر ما از چگونگی تعامل گازها با سیاهچالههای مرکزی و فرآیندهای ایجاد جتهای کهکشانی کمک کند، که نقش مهمی در تکامل کهکشانها ایفا میکنند.