ايتنا - اعزام اشیاء جاندار به فضا پس از نزدیک به پنج دهه

به گزارش ایتنا و به نقل از Space، مهندسان ناسا سرگرم درست کردن یک فضاپیمای کوچک به‌اندازهٔ یک کیف دستی موسوم به بیوسنتینل (BioSentinel) به‌معنای «نگهبان زیستی» هستند که قرار است سلولهای نوعی قارچ را به مدار خورشید اعزام کند. گفته می‌شود که این کار به دانشمندان کمک خواهد کرد تا درک بهتری از محیط تابشی ماورای حباب مغناطیسی محافظ سیاره ما، پیدا کنند.

بیوسنتینل یکی از سیزده ماهواره‌های مکعبی (cubesat) است که قرار است در مأموریت آرتمیس ۱ حضور داشته باشد. در حال حاضر این مأموریت برای اواسط سال ۲۰۲۰ میلادی تدارک دیده شده و نزدیک به ۴۸ سال پس از آخرین اعزام موجودات زنده به فضا توسط ناسا یعنی فضانوردان آپولو ۱۷ انجام خواهد شد.

با اینکه مأموریت آپولوی ۱۷ کمتر از دو هفته به‌طول انجامید، اما قرار است بیوسنتینل به‌مدت ۹ تا ۱۲ ماه به گردآوری داده‌ها بپردازد و بدین‌ترتیب پنجره جدیدی از اثرات بلندمدت تابش فضای ژرف بر DNA و اصلاح آن بر دانشمندان بگشاید.

اعضای گروه بیوسنتینل در طی اقامت ماهواره مکعبی در ژرف‌فضا، رشد و فعالیت این گونه‌های زیستی را پایش خواهند کرد. همین اقدامات درخصوص مخمرهای مشابهی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل می‌شود نیز انجام خواهد شد. البته ایستگاه فضایی بین‌المللی، یک محیط ریزگرانش (microgravity) با سطوح تابشی بسیار پایین‌تری است.

کیمبرلی انیکو اسمیت (یک اخترفیزیکدان در مرکز پژوهشی Ames در ناسا) می‌گوید دانشمندان رشد این مخمر را در دو مکان جداگانه روی زمین نیز ردیابی خواهند کرد: آمس و آزمایشگاه ملی بروک‌هاون در ایالت نیویورک. دانشمندان در بروک‌هاون، قارچ‌ها را در یک محیط با تابش بالا قرار خواهند داد. این داده‌ها در کنار همدیگر می‌توانند به گروه پژوهشی کمک کنند تا متوجه شوند کدام اثرات مربوط به تابش هستند و کدام‌یک در نتیجه ریزگرانش یا عوامل دیگر می‌باشند.

گفتنی است دوازده ماهواره مکعبی دیگر که در مأموریت آرتمیس ۱ به پرواز در خواهند آمد، بسیار متنوع هستند. برای مثال، مأموریت‌های Lunar Flashlight و Lunar IceCube به‌دنبال نشانه‌هایی از یخ آبی روی ماه خواهند بود و مأموریت دیگری با نام Near-Earth Asteroid Scout نیز به شکار سنگهای فضایی خواهد پرداخت.