ایتنا - اطلاعاتی که فضاپیمای Juno ناسا از سیاره مشتری به ما داده است بسیار زیاد است. این فضاپیما درواقع آزمایشگاهی کیهانی با ابزاری است که برای بررسی سیاره مشتری تهیه شده است و پس از تحلیل دقیق میدان گرانشی این سیاره کشف کرده است که هسته آن به‌اندازه‌ای که تصور می‌شد متراکم نیست.
سه شنبه ۲۹ مرداد ۱۳۹۸ ساعت ۱۵:۴۱
کشفی رازی بزرگ از تاریخ سیاره مشتری
به گزارش ایتنا و به نقل از cnet، اطلاعاتی که فضاپیمای Juno ناسا از سیاره مشتری به ما داده است بسیار زیاد است. این فضاپیما درواقع آزمایشگاهی کیهانی با ابزاری است که برای بررسی سیاره مشتری تهیه شده است و پس از تحلیل دقیق میدان گرانشی این سیاره کشف کرده است که هسته آن به‌اندازه‌ای که تصور می‌شد متراکم نیست.
البته دلیلی که دانشمندان برای این امر ارائه کرده‌اند بسیار جالب است. آن‌ها مدعی شده‌اند که یک «جنین سیاره‌ای» که حجم آن 10 برابر بزرگ‌تر از سیاره زمین بوده است احتمالا با این سیاره برخورد کرده و هسته آن را مختل کرده است. این حادثه به‌احتمال‌زیاد درگذشته‌های دور اتفاق افتاده است و ما تنها تأثیرات آن روی سیاره مشتری را مطالعه می‌کنیم.
این پژوهش که در روز چهارشنبه در مجله Nature منتشر شد به شماری از شبیه‌سازها اشاره دارد که نشان‌دهنده چگونگی برخورد این جنین آسمانی به این سیاره و توزیع نابرابر فلزات سنگینی است که امروزه در سراسر سیاره گازی مشتری می‌بینیم.
بخش اعظم مشتری را گازهای هیدروژن و هلیومی تشکیل می‌دهند که حول محور یک هسته متراکم می‌گردند. دانشمندان پیش‌ازاین بر این باور بودند که فلزات سنگین باید در نزدیکی هسته متراکم وجود داشته باشد اما مأموریت فضاپیمای Juno اثبات کرد که این فلزات درواقع دور نر تز هسته پخش‌شده‌اند و آن را رقیق‌تر کرده‌اند.
سانگفی لیو به‌عنوان راهبر این تحقیق و سیاره شناس دانشگاه سان یت-سن کشور چین دراین‌باره اظهار کرد که:«مدل‌های داخلی مشتری بر اساس داده‌های Juno به این اشاره دارند که مشتری دارای یک هسته در هم است که تا حدود نیمی از شعاع آن گسترش‌یافته است.»
اگرچه برخورد این جنین سیاره‌ای با مشتری بسیار سهمگین بوده است اما این سیاره موفق شده است تا آن را در خود ببلعد. لیو توضیح می‌دهد که:« یک جنین سیاره‌ای یک پروتوپلنت در حال شکل‌گیری است که بیشتر از سنگ و یخ ابرهای خورشیدی تشکیل‌شده است.» این شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که هسته این پروتوپلنت برای پرتاب کردن المان‌های سنگین و مخلوط کردن آن در کل مشتری باید با هسته این سیاره برخورد کرده باشد. این مدل‌ها نشان می‌دهند که این تأثیر موجب به وجود آمدن ساختار فعلی مشتری شده است.
کد مطلب: 57756
