ایتنا - کشف پلوتو، به محاسبات پیچیده ریاضی نیاز داشت و همینجا بود که خانم ویلیامز و ریاضیدانانی همچون او، در صحنه حاضر شدند.

نود سال پیش بود که ستاره‌شناس کلاید تومباو (Clyde Tombaugh) داده‌هایی را جمع‌آوری کرد که وجود آنچه در نهایت به پلوتو نامیده شد را ثابت می‌کرد. اما این امر بدون محاسبات یک ریاضیدان گمنام ممکن نبود.

به گزارش ایتنا از شماران سیستم به نقل از سایت space ،آن ریاضیدان الیزابت ویلیامز نام داشت که برای ستاره‌شناس پرسیوال لاول (Percival Lowell) کار می‌کرد.
لاول برای نخستین‌بار، وجود سیاره نهم را مطرح کرده بود. او قبل از جانشین خود یعنی تامباو یعنی مکتشف پلوتو درگذشت؛ اما هر دوی این آقایان به محاسباتی که خانم الیزابت ویلیامز انجام می‌داد، اعتماد داشتند.

کاترین کلارک (دانشجوی دکتری نجوم در جایی که اکنون به عنوان رصدخانه لاول شناخته می‌شود)، می‌گوید: «چیز زیادی درمورد ویلیامز نمی‌دانیم که بسیار مایهٔ تأسف است. هرچند دربارهٔ لاول و تامباو چیزهای زیادی وجود دارد، اما در مورد محاسبه‌گری که محاسبات روزانه را انجام می‌داد، هیچ نمی‌دانیم.»

این محاسبات برای تلاش در راستای شناسایی پلوتو توسط تامباو بسیار حیاتی بودند. انگیزهٔ اصلی در جست‌وجوی پلوتو، مشاهدات نپتون و اورانوس بود.
خانم کلارک می‌گوید: «لاول برای نخستین‌‌بار متوجه شد که مدارهای نپتون و اورانوس دقیقاً آن چیزی نیست که تصور می‌شد». وقتی که لاول این اختلافات را دید، متوجه شد که نقشهٔ نجومی منظومهٔ شمسی ناقص است.