ایتنا - یخ نخستین منبع قمری نیست که از آن استفاده خواهیم کرد؛ نور خورشید نیز یک منبع عمده بهشمار میرود.
کاشفان احتمالاً امید زیادی دارند که بتوانند یخهای پنهانشده در زیر سطح ماه را جمعآوری کنند، هم برای نوشیدن فضانوردان و هم برای ساختن سوخت موشک بهمنظور فراهم کردن سفرهای ارزانتر برای مسافتهای دور.
به گزارش ایتنا و به نقل از Space، تصویر روباتهایی که سطح قمری را میشکافند و آب منجمد را از سایر ترکیبات جدا میکنند، باعث میشوند دانشمندان منابع روی ماه را مدنظر قرار دهند. کارشناسان در یک همایش علمی اخیر تأیید کردند که یخ هرگز اولین منبع روی سطح ماه نخواهد بود که انسانها از آن استفاده خواهند کرد.
درعوض، نور خورشید هم مورد بهرهبرداری قرار خواهد گرفت. جیک بلاچر (زمینشناس و دانشمند اصلی اکتشاف در مقر ناسا در واشنگتن) میگوید: «اولین و دسترسپذیرترین منبعی که روی سطح ماه در اختیار داریم، انرژی خورشیدی است.»
انرژی به معنای توان است؛ بهویژه برای ابزارهای عملیاتی روی سطح ماه و همچنین پشتیبانی از پایگاه بلندمدت در ماه که ناسا قصد دارد به عنوان بخشی از برنامه آرتمیس، تا سال ۲۰۲۴ انسانها را در قطب جنوب ماه فرود بیاورد.
گفتنی است این دو منبع، مخالف هم هستند و هر دو به چگونگی تراز ماه با خورشید اتکا دارند. بر خلاف زمین، محوری که ماه روی آن میچرخد کم و بیش عمود بر صفحه منظومه شمسی است که شامل خورشید، زمین و ماه است. این شیب محوری زمین است که برای ما فصلها را پدید میآورد؛ یعنی وقتی که یک نیمکره برای گرفتن نور خورشید شیب پیدا میکند و روزهای باورنکردنی طولانی در قطب ایجاد میکند.
البته روی سطح ماه اوضاع اینطور نیست. در آنجا چرخه روزانه ثابت است. در قطبها، عدم شیب به این معنی است که روشنایی و تاریکی در قسمتهای وسیع ماه توسط اراضی آنجا ایجاد میشوند؛ زیرا مکانهای مرتفعتر باعث میشوند تا نور خورشید به مناطق پایینتر نرسد.
سام لارنس (دانشمند سیارهای در مرکز فضایی جانسون ناسا) میگوید: «مکان قطبی که توسط شورای برنامه فضایی مشخص شده، در حال فعال شدن است و دلیل آن، وجود مکانهایی در نزدیکی نور دائمی خورشید است. این نشان میدهد که این مکان، یک منبع بالقوه است».
با این وجود، این پتانسیل یخهای آبی است که بیشترین بحث را در طی این جلسات و در چشماندازهای مکتوب ناسا پیرامون چگونگی پایدارسازی اکتشافات ماه در برنامه آرتمیس در پی داشته است.