ایتنا - زحل همیشه در حالت زلزله است، ولی به شکلی پایدار. سطح این سیاره هر یک تا دو ساعت، مانند یک موجهای کوچک روی یک دریاچه، حرکت میکند.
هسته زحل (کیوان)، برخلاف آنچه زمانی دانشمندان تصور میکردند، یک توده متراکم سنگی نیست، بلکه آنگونه که از نتایج یک آنالیز جدید دادههای دریافتی از فضاپیمای کاسینی(که به سرنوشت بدی دچار شد) برمیآید، بیشتر شبیه یک لجن سوپی است.
به گزارش ایتنا و به نقل از اسلشگیر، با اینکه کاسینی در سال 2017 خیلی قبل از آنکه به هسته زحل برسد نابود شد، ولی تجزیه و تحلیل قرائتهای آن از حلقههای متمایز این سیاره برای منجمان در دانشگاه Caltech این امکان را فراهم آورد که به نظریهای متفاوت برسند. آنها، با بررسی حرکتهای این حلقهها توانستند به یک برونیابی از آنچه ممکن است درون خود زحل در حال وقوع باشد دست یابند.
جیم فولر، استادیار اخترفیزیک تئوریک دانشگاه کلتک و هممولف این مطالعه تازه منتشر شده اینگونه توضیح میدهد: «ما از حلقههای زحل مانند یک زلزلهنگار عظیمالجثه استفاده کردیم. این نخستین باری است که ما توانستهایم یک بررسی لرزهنگاری را از ساختار این سیاره غولپیکر گازی انجام دهیم، و نتایج به دست آمده بسیار غیرمنتظره بودند.»
برخلاف این تصور که مرکز زحل از یک هسته نسبتا کوچک و متراکم سنگی ساخته شده است، به نظر میرسد که قلب این سیاره به مراتب بزرگتر از آن چیزی باشد که قبلا تصور میشد.
در واقع، قطر هسته ممکن است 60 درصد از قطر این سیاره را شامل شود، و اصلا جامد نباشد. بلکه «یک سوپ مخلوط از یخ، سنگ و سیالات فلزی است.
این لجن، به شکلی قابل پیشبینی، به اندازه یک محیط سنگی مساعد نیست. بنا بر این محاسبات، چیزی در یخ و سنگ در هسته زحل حدود 17 برابر جرم هسته زمین است و سیال هیدروژن و هلیوم هم جرمی در حدود 38 برابر جرم زمین را آنجا به خود اختصاص داده است.
البته این ترکیب یکپارچهای نیست، به طوری که منجمان حدس میزنند که لایههای متفاوت و پایداری بر اساس وزنشان شکل گرفتهاند.
کریستور مانکوویچ، محقق ارشد این دانشگاه، میگوید که: «زحل همیشه در حالت زلزله است، ولی به شکلی پایدار. سطح این سیاره هر یک تا دو ساعت، مانند یک موجهای کوچک روی یک دریاچه، حرکت میکند. حلقههای زحل، مانند یک لرزهنگار، این اعوجاجات جاذبهای را جذب میکنند، و ذرات حلقهها شروع به تکان خوردن میکنند».