ايتنا - ممکن است شهاب‌سنگ‌های رادیواکتیو عامل ایجاد حیات روی زمین باشند

یک بررسی جدید نشان می‌دهد که نوع خاصی از شهاب‌سنگ با عناصر رادیواکتیو احتمالا ممکن است جرقه حیات در زمین را ایجاد کرده باشد.

به گزارش ایتنا از ایندیپندنت، پژوهشگران پیش‌تر این نظریه را مطرح کرده بودند که ممکن است شهاب‌سنگ‌ها اسیدهای آمینه و سایر مولکول‌های مشابه اجزای سازنده حیات را پخش کرده و منشا حیات در زمین را بنیان نهاده باشند.

بررسی جدیدی که در مجله «اِی‌سی‌اس سنترال ساینس» منتشر شد، نشان داد که مولکول‌های اسید آمینه ممکن است در این شهاب‌سنگ‌های اولیه‌ شکل گرفته و از پرتوهای گامای تولیدشده درون این سنگ‌های فضایی ناشی شده‌ باشند.

از زمان شکل‌گیری زمین در بیش از ۴ میلیارد سال پیش، شهاب‌سنگ‌ها به‌طور دوره‌ای، سیاره را با سرعت بالا بمباران کرده‌اند، ازجمله شهاب‌سنگی که در انقراض دایناسورها نقش داشته است.

دانشمندان، شامل دانشمندان دانشگاه ملی یوکوهاما در ژاپن، احتمال می‌دهند که اگر این سنگ‌های فضایی اولیه شامل گروهی از شهاب‌سنگ‌ها به نام کندریت‌های کربنی بوده باشند، بمباران‌های اولیه [شهابی] ممکن است به پخش بذر حیات روی زمین کمک کرده باشند.

محققان می‌گویند که برخی از شهاب‌سنگ‌های کندریتی کربن‌دار، دارای مقادیر قابل‌توجهی آب و نیز مولکول‌های آلی کوچک‌اند و همچنین پرتوهای گامای پرانرژی تولید می‌کنند که ممکن است عامل واکنش‌های شیمیایی برای تشکیل اسیدهای آمینه شود.

مشخص کردن منبع اسیدهای آمینه در شهاب‌سنگ‌ها تابه‌حال دشوار بوده است.

در حالی که بررسی‌های پیشین نشان داده‌اند که واکنش‌های شیمیایی میان مولکول‌های ساده مانند آمونیاک و فرمالدئید می‌تواند اسیدهای آمینه را تولید کند، آب مایع و حرارت نیز مورد نیاز است.

تحقیقات همچنین نشان داده است که برخی از شهاب‌سنگ‌های کندریتی اولیه، حاوی اشکال رادیواکتیو عناصری نظیر آلومینیوم بودند که در هنگام واپاشی، نوعی پرتو پرانرژی به نام پرتوهای گاما آزاد می‌کنند.

بررسی جدید به شکل تجربی نشان داد که این تابش ممکن است حرارت مورد نیاز برای ساخت مولکول‌های اجزای سازنده حیات را فراهم کرده باشد.

دانشمندان در این پژوهش، فرمالدئید و آمونیاک را در آب حل کردند و محلول را در لوله‌های شیشه‌ای پلمب کردند.

آن‌ها سپس لوله‌‌ها را با پرتوهای گامای پرانرژی تولیدشده از واپاشی نوعی کبالت در معرض تابش قرار دادند.

محققان به موازات افزایش دوز کلی پرتو گاما، شاهد تولید اسیدهای آمینه آلفا مانند آلانین، گلیسین، اسید آلفا-آمینو بوتیریک و اسید گلوتامیک و همچنین اسیدهای آمینه بتا مانند بتا-آلانین و اسید آمینه بتا-ایزوبوتیریک بودند.

دانشمندان در این مقاله نوشتند: «ما کشف کردیم که تابش پرتو گاما از محلول‌های رقیق فرمالدئید و آمونیاک، انواع مختلفی از اسیدهای آمینه را ایجاد می‌کند.»

آن‌ها بر اساس نتایج این مطالعه، تخمین زدند که ممکن است بین ۱۰۰۰ تا ۱۰۰هزار سال طول بکشد تا مقدار آلانین و بتا آلانین یافت‌شده در شهاب‌سنگ مارکیسون که سال ۱۹۶۹ در استرالیا فرود آمد، تولید شود.

این یافته‌ها نشان می‌دهند واکنش‌های شیمیایی کاتالیزشده با پرتوهای گاما روی اجرام اصلی شهاب‌سنگ‌ها می‌تواند اسیدهای آمینه تولید کند و ممکن است به منشا حیات روی زمین کمک کرده باشد.

پژوهشگران اشاره کردند: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که پرتوهای گاما ممکن است طی تغییر رسوبی آبی به تشکیل اسید آمینه در اجرام اصلی کمک کنند. در این مقاله، ما یک مسیر جدید تشکیل اسید آمینه پیشازیستی را پیشنهاد می‌کنیم که در منشا حیات نقش دارد.»