ايتنا - هر سوراخ بینی پیام بویایی مجزایی به مغز می‌فرستد

گرچه انسان‌ بو را از هر دو سوراخ بینی استشمام می‌کند، فقط یک بوی کلی و غالب را حس می‌کند. اما پژوهشی جدید نشان می‌دهد مغز ممکن است تفسیر متفاوتی داشته باشد.

پژوهش روی بیمارانی که الکترود در مغزشان داشتند، نشان می‌‌دهد بویی که از هر سوراخ بینی استشمام می‌شود به‌صورت دو پیام مجزا در بخش مرتبط به بویایی در مغز دریافت می‌شود.

به عقیده پژوهشگران، این موضوع که دو پیام ممکن است در مرکز پردازش بویایی مغز تلفیق نشوند نشان می‌دهد که شاید مجزا نگه داشتنشان مزایایی دارد.

محققان دانشکده عصب‌شناسی دانشگاه پنسیلوانیا در این پژوهش می‌خواستند بدانند چطور مغز از این دو داده حسی دریافتی از بینی استفاده می‌کند.

آن‌ها لوله‌هایی به داخل بینی ۱۰ داوطلب وصل کردند که الکترودهایی در مغزشان برای تشخیص و درمان صرع مقاوم به دارو کاشته شده بود. سپس، دانشمندان سه بو‌ــ قهوه، موز و اکالیپتوس‌ــ را جداگانه به داخل سوراخ بینی راست و چپ و سپس هم‌زمان پمپ کردند. آن‌ها همچنین برای مقایسه، هوای بی‌بو را وارد بینی کردند.‌

هنگامی که از بیماران درخواست شد بوها را شناسایی کنند و فعالیت مغزی داوطلبان ثبت شد، مشخص شد که پیام‌های بویایی از هر سوراخ بینی در بازه زمانی متفاوتی در دو طرف قشر پیریفورم مغز کدگذاری شد. این پیام‌ها حدود ۴۸۰ هزارم‌ثانیه سریع‌تر در سمت مرتبط با سوراخ بینی استشمام‌کننده بو کدگذاری می‌شد. بنابراین، اگر فرد بوی موز را از سوراخ بینی راست استشمام می‌کرد، اطلاعات به سمت راست قشر مغز سریع‌تر از سمت چپ می‌رسید.

پژوهشگران همین موضوع را هنگامی که بو وارد هر دو سوراخ بینی می‌شد مشاهده کردند؛ متوسط زمان بین کدگذاری پیام دریافتی از هر سوراخ بینی حدود ۵۰۰ هزارم ثانیه بود.

در مجموع، شرکت‌کنندگان هنگامی که بو را با هر دو سوراخ بینی استشمام می‌کردند، اطلاعات را سریع‌تر کدگذاری می‌کردند، گرچه اختلاف زمانی میان پیام‌های دریافتی از دو سوراخ بینی همچنان مشابه بود.

این اولین پژوهشی نیست که نشان می‌دهد سوراخ‌های بینی مستقل یا متفاوت عمل می‌کنند. یافته‌های تحقیقی که در سال ۱۹۹۹ در نشریه نیچر منتشر شد، نشان داد که تفاوت جریان هوا می‌تواند هر سوراخ بینی را به بوهای متفاوت حساس کند.

پژوهش‌های بعدی در این زمینه می‌تواند بررسی کند آیا انسان از داده‌های بویایی هر سوراخ بینی به شیوه‌ای مشابه داده‌های بصری چشم‌ها، یا داده‌های شنیداری گوش‌ها استفاده می‌کند یا خیر. به‌عنوان مثال، تفاوت بینایی هر چشم به ما امکان مشاهده عمیق‌تر می‌دهد و برای شنوایی نیز سیستم مشابهی داریم.