با دوری از این ۱۵ عامل به زوال عقل زودرس در جوانی دچار نمیشوید
ایتنا - در حالی که زوال عقل در افراد مسن بسیار شایعتر است، سالانه صدها هزار نفر به زوال عقل زودرس (YOD) در سنین جوانی مبتلا میشوند. یک مطالعه گسترده عوامل مرتبط به سبک زندگی و سلامتی را برای نخستین بار در اینباره کشف کرد.
پیش از این اکثر تحقیقات قبلی عامل اصلی این بیماری را به صورت ژنتیکی و از طریق انتقال نسل به نسل میدانستند، اما پژوهش جدید ۱۵ عامل مختلف مربوط به سبک زندگی و سلامتی را که با خطر ابتلا به زوال عقل زودرس مرتبط هستند شناسایی کرد.
دیوید لیولین، متخصص بیماریهای همهگیر از دانشگاه اکسِتِر در بریتانیا، این مطالعه را «بزرگترین و قویترین مطالعه در نوع خود» دانست که تاکنون انجام شده است. وی در اینباره گفت: « خوشبختانه میتوان با توجه به طیف وسیعی از عوامل مختلف، خطر ابتلا به این وضعیت ناتوان کننده را کاهش دهیم.»
تیم تحقیقاتی دادههای جمع آوری شده در مورد ۳۵۶۰۵۲ فرد زیر ۶۵سال در بریتانیا را تجزیه و تحلیل کرده است.
فاکتورهای کشف شده
تعلق به دهکهای پایین از نظر اقتصادی و فرهنگی، انزوای اجتماعی، آسیب شنوایی، سکته مغزی، دیابت، بیماری قلبی و افسردگی همگی با خطر بالای زوال عقل زودرس مرتبط بودند.
کمبود ویتامین D و سطوح بالای پروتئین فعال سی-که توسط کبد در پاسخ به التهاب تولید میشود- نیز به معنای خطر بالاتر ابتلا است. همان خطری که داشتن دو نوع ژن (ApoE4 وε4) به عنوان عامل ژنتیکی ابتلا به آلزایمر ایجاد میکند.
محققان رابطه بین الکل و زوال عقل را نیز بررسی کرده و آن را پیچیده توصیف کردند. در حالی که سوء مصرف الکل منجر به افزایش خطر ابتلا می شود، نوشیدن در حد متوسط میتواند با کاهش خطر ابتلا در ارتباط باشد. احتمالا این موضوع به این دلیل است که افراد گروه دوم بصورت کلی افراد سالم تری هستند (به خاطر داشته باشید که افرادی که از نوشیدن الکل خودداری می کنند اغلب به دلایل پزشکی این کار را انجام می دهند.)
به طور خاص، این مطالعات نشان داد که افرادی با سطوح بالاتر تحصیلات و قدرت بدنی بیشتر (که با میزان قدرت دست اندازهگیری میشود)، با کاهش خطر ابتلا به زوال عقل روبرو هستند.
علاوه بر عوامل فیزیکی، داشتن سلامت روانی همچون اجتناب از استرس مزمن، تنهایی و افسردگی نیز نقش مهمی را در عدم ابتلا ایفا میکند.
در حالی که این نتایج به معنای رابطه مسقیم بین عوامل شناسایی شده و زوال عقل نیست، اما به درک جامعتری از این وضعیت کمک می کند. امری که می تواند برای توسعه درمانهای بهبود یافته و اقدامات پیشگیرانه بسیار مهم باشد.
استیوی هندریکس، عصبشناس از دانشگاه ماستریخت، در مورد اهمیت درمان زوال عقل زودرس گفت: « زوال عقل زودرس تاثیرات بسیار جدیتری دارد، چرا که افراد مبتلا همچنان شغل، فرزندان و زندگی پرمشغلهای دارند.»
این واقعیت که بسیاری از این عوامل قابل تغییرهستند، میتواند موجب ایجاد خوش بینی برای درمانگران و مبتلایان به این بیماری شود و افراد با اتخاذ سبک زندگی سالم تر، به طور بالقوه خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهند.