ايتنا - تأثیر فضای سبز و پارک بر کاهش زمان استفاده کودکان از صفحه نمایش

در ایالات متحده، کودکان بخش قابل‌توجهی از وقت خود را صرف بازی‌های ویدیویی و تماشای تلویزیون می‌کنند. اما دسترسی به فضاهای سبز محلی می‌تواند جایگزینی مفید برای فعالیت‌های دیجیتال فراهم کند.

ایان-مارشال لنگ، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه میشیگان، توضیح می‌دهد: فضاهای سبز و پارک‌ها در محله‌ها می‌توانند کودکان را به فعالیت‌های بیرون از خانه ترغیب کرده و محیطی جایگزین برای زمان سپری‌شده در مقابل صفحه نمایش ایجاد کنند.

این تحقیق که در مجله Health & Place منتشر شده است، یافته‌های قبلی درباره تأثیر نابرابری‌های نژادی و قومی بر اثربخشی برنامه‌های اجتماعی را تکمیل می‌کند.

نابرابری در دسترسی به فضاهای سبز

تحقیقات حاکی از وجود نابرابری‌های عمیق نژادی و قومی در دسترسی به فضاهای سبز است. بر اساس این مطالعه، دسترسی به پارک‌ها و فضاهای باز یکی از عوامل کلیدی در کاهش زمان استفاده کودکان از صفحه نمایش است. در مناطقی که دسترسی به این فضاها محدود است، برنامه‌های کاهش زمان صفحه نمایش کمتر موفق بوده‌اند.

مطالعه همچنین نشان داده است که حدود دو سوم کودکان ۶ تا ۱۷ ساله در ایالات متحده، بیش از دو ساعت در روز از صفحه نمایش استفاده می‌کنند. این میزان نه‌تنها خطر چاقی در کودکان را افزایش می‌دهد، بلکه عادات غیرفعال و ساکن ایجاد می‌کند که ممکن است تا بزرگسالی ادامه داشته باشد.

ایان-مارشال لنگ در این زمینه اظهار داشت: نابرابری‌های ناعادلانه در دسترسی به فضای سبز می‌تواند دلیل اصلی ناکارآمدی برخی برنامه‌ها و سیاست‌ها در میان گروه‌های نژادی مختلف باشد.

تأثیر مثبت فضاهای سبز بر سلامت روان

علاوه بر کاهش زمان استفاده از صفحه نمایش، حضور در طبیعت و فضاهای سبز به کاهش استرس و بهبود سلامت روان کودکان کمک می‌کند. این تحقیق نشان می‌دهد که ابتکاراتی مانند برنامه‌های پیاده‌روی کوتاه‌مدت، که دسترسی برابر به فضاهای سبز را ترویج می‌دهند، می‌توانند نتایج مثبتی به همراه داشته باشند.

نقش تبعیض سیستماتیک در نابرابری‌ها

این مطالعه همچنین به بررسی ریشه‌های تاریخی نابرابری در دسترسی به فضاهای سبز پرداخته و تأکید می‌کند که این مشکلات از سال‌ها تبعیض سیستماتیک ناشی شده است. داده‌ها نشان می‌دهند که کودکان رنگین‌پوست نسبت به همتایان خود دسترسی کمتری به این فضاها دارند.

نتیجه‌گیری

این تحقیق شواهد قوی برای حمایت از برنامه‌های اجتماعی ارائه می‌دهد که به کاهش نابرابری‌ها در دسترسی به فضاهای سبز می‌پردازند. ایان-مارشال لنگ در پایان تأکید می‌کند: شهرداران و سیاست‌گذاران باید به نابرابری‌ها در دسترسی به فضاهای سبز توجه کنند و راهکارهای پایدار برای افزایش دسترسی ایجاد کنند.