تحقیق جدیدی که توسط دانشگاه کالج لندن (UCL) انجام شده است، نشان می‌دهد که بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD) ممکن است زندگی کوتاه‌تری نسبت به افراد بدون این تشخیص داشته باشند.

این مطالعه که در مجله روان‌پزشکی بریتانیا منتشر شده است، به تحلیل داده‌های مراقبت‌های اولیه از ۳۰,۰۲۹ بزرگسال مبتلا به ADHD در بریتانیا پرداخته و آن را با گروه کنترل ۳۰۰,۳۹۰ نفری که از این اختلال رنج نمی‌برند مقایسه کرده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که مردان مبتلا به ADHD ممکن است به‌طور متوسط بین ۴.۵ تا ۹ سال کمتر از همتایان خود زندگی کنند، در حالی که زنان مبتلا به ADHD ممکن است ۶.۵ تا ۱۱ سال کوتاه‌تر عمر کنند.

پروفسور جاش استات، نویسنده ارشد این مطالعه، بیان کرد: "نگران‌کننده است که برخی از بزرگسالان مبتلا به ADHD زندگی کوتاه‌تری نسبت به آنچه که باید داشته باشند، دارند." او همچنین تاکید کرد که افراد مبتلا به ADHD استعدادهای زیادی دارند و با حمایت و درمان مناسب، می‌توانند به خوبی پیشرفت کنند.

با این حال، این افراد اغلب از حمایت کافی برخوردار نیستند و بیشتر در معرض رویدادهای استرس‌زا و طرد اجتماعی قرار دارند که تأثیرات منفی بر سلامت روانی و خودپنداره آنان دارد. همچنین، نتایج مطالعه نشان داد که کمتر از یک نفر از هر نه بزرگسال مبتلا به ADHD در این تحقیق تشخیص داده شده‌اند، که بدین معناست که تنها بخشی از جمعیت بزرگسالان مبتلا به ADHD در این مطالعه گنجانده شده‌اند. پروفسور استات افزود: "ما از مطالعات ویژگی‌های جمعیتی و تشخیص‌های دوران کودکی می‌دانیم که نرخ ADHD در نمونه ما فقط بخش کوچکی از واقعیت را نشان می‌دهد."