یافتههای جدید درباره زندگی افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بیشفعالی (ADHD)
تحقیق جدیدی که توسط دانشگاه کالج لندن (UCL) انجام شده است، نشان میدهد که بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیشفعالی (ADHD) ممکن است زندگی کوتاهتری نسبت به افراد بدون این تشخیص داشته باشند.
این مطالعه که در مجله روانپزشکی بریتانیا منتشر شده است، به تحلیل دادههای مراقبتهای اولیه از ۳۰,۰۲۹ بزرگسال مبتلا به ADHD در بریتانیا پرداخته و آن را با گروه کنترل ۳۰۰,۳۹۰ نفری که از این اختلال رنج نمیبرند مقایسه کرده است. نتایج این تحقیق نشان میدهد که مردان مبتلا به ADHD ممکن است بهطور متوسط بین ۴.۵ تا ۹ سال کمتر از همتایان خود زندگی کنند، در حالی که زنان مبتلا به ADHD ممکن است ۶.۵ تا ۱۱ سال کوتاهتر عمر کنند.
پروفسور جاش استات، نویسنده ارشد این مطالعه، بیان کرد: "نگرانکننده است که برخی از بزرگسالان مبتلا به ADHD زندگی کوتاهتری نسبت به آنچه که باید داشته باشند، دارند." او همچنین تاکید کرد که افراد مبتلا به ADHD استعدادهای زیادی دارند و با حمایت و درمان مناسب، میتوانند به خوبی پیشرفت کنند.
با این حال، این افراد اغلب از حمایت کافی برخوردار نیستند و بیشتر در معرض رویدادهای استرسزا و طرد اجتماعی قرار دارند که تأثیرات منفی بر سلامت روانی و خودپنداره آنان دارد. همچنین، نتایج مطالعه نشان داد که کمتر از یک نفر از هر نه بزرگسال مبتلا به ADHD در این تحقیق تشخیص داده شدهاند، که بدین معناست که تنها بخشی از جمعیت بزرگسالان مبتلا به ADHD در این مطالعه گنجانده شدهاند. پروفسور استات افزود: "ما از مطالعات ویژگیهای جمعیتی و تشخیصهای دوران کودکی میدانیم که نرخ ADHD در نمونه ما فقط بخش کوچکی از واقعیت را نشان میدهد."
افراد مبتلا به ADHD اغلب در توجه و تمرکز خود دچار مشکل هستند. آنها معمولاً انرژی زیادی دارند و توانایی تمرکز شدید بر موضوعات مورد علاقه خود را دارا هستند، اما ممکن است در انجام وظایف روزمره مشکل پیدا کنند که منجر به بیقراری و چالشهایی در مدیریت زمان و برنامهریزی میشود. این مشکلات میتواند موفقیت در مدرسه و محل کار را دشوار کرده و چالشهای بلندمدتی ایجاد کند. ADHD معمولاً از دوران کودکی شروع میشود و اکنون در میان بزرگسالان نیز شناسایی میشود.
در بریتانیا، درمان ADHD در بزرگسالان نسبت به دیگر کشورهای با درآمد بالا کمتر است و حمایت از این افراد به میزان کمتری انجام میشود. این تحقیق نخستین بار است که طول عمر افراد بزرگسال مبتلا به ADHD در بریتانیا مورد ارزیابی قرار میگیرد، با این حال محققان هشدار دادند که به دلیل عدم تشخیص این اختلال در بزرگسالان، ممکن است این تحقیق طول عمر افراد مبتلا به ADHD را بیش از حد تخمین زده باشد.
دکتر لیز او'نیونز، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: "فقط درصد کمی از بزرگسالان مبتلا به ADHD شناسایی داده شدهاند، به همین دلیل این مطالعه تنها بخش محدودی از جمعیت را پوشش داده است."
او افزود: "بیشتر افرادی که تشخیص داده میشوند، ممکن است مشکلات بهداشتی بیشتری نسبت به میانگین افراد مبتلا به ADHD داشته باشند. بنابراین، نتایج تحقیق ما ممکن است کاهش طول عمر افراد مبتلا به ADHD را بیشتر از آنچه که هست، نشان دهد. با این حال، تحقیقات بیشتری در جامعه لازم است تا مشخص شود که آیا این پیشبینی دقیق است یا خیر."