گزارش تصویری ایتنا: دانستنی‌هایی درباره ماه

ماه، به عنوان بزرگترین و روشنترین شیء در آسمان شب ما، تنها قمر طبیعی زمین است.

ماه پنجمین قمر طبیعی بزرگ در منظومه شمسی ما است. گانیمید (قمر مشتری) بزرگترین قمر منظومه به شمار می‌رود.

برای مقایسه اندازه ماه و زمین می‌توانید یک نخود سبز را در کنار یک سکه پنج سنتی آمریکایی تصور کنید.

فاصله بین زمین و ماه 384400 کیلومتر است.

بنا بر اعلام ناسا، حدود 30 هواپیما که به اندازه کره زمین باشند می‌توانند بین زمین و ماه جای بگیرند. همچنین، تک تک سیاره‌های منظومه خورشیدی ما می‌توانند در فضای بین زمین و ماه قرار بگیرند. قطر کل هفت سیاره غیر از زمین 384252 کیلومتر است. از اینرو، نه تنها فقط همه سیاره‌ها در این فاصله جا می‌شوند، بلکه هنوز هم فضای خالی باقی می‌ماند.

27.3 روز طول می‌کشد که ماه دور زمین بچرخد.

ما همیشه یک طرف یکسان از ماه را می‌بینیم. این به خاطر چرخش همزمان ماه با زمین است، که بدان معناست که ماه در همان مقدار زمانی که گردشش به دور زمین طول می‌کشد حول محورش می‌چرخد. سمتی از ماه که از دید دور می‌ماند با عنوان «سمت دور ماه» شناخته می‌شود. در اکتبر 1959، فضاپیمای Luna 3 اتحاد شوروی نخستین عکس را از سمت دیگر ماه گرفت (که در این تصویر دیده می‌شود).

قدرت جاذبه ماه حدود یک ششم (16.6 درصد) جاذبه زمین است. به همین خاطر هر چیزی که روی زمین 45 کیلوگرم وزن داشته باشد بر روی ماه 7.5 کیلوگرم وزن خواهد داشت. (تصویر مربوط به فرود آپولو 16 در سال 1972 بر روی ماه است.)

قدرت جاذبه ماه در مقایسه با زمین ممکن است خیلی کمتر باشد، ولی همین قدرت است که موجب جزر و مد آبها بر روی کره زمین می‌شود.

ماه در طی هر روز خود شاهد نوسانات دمایی شدیدی است. در طی روز دما ممکن است به 127 درجه سلسیوس برسد، و وقتی خورشید غروب کند به منفی 173 درجه سلسیوس برسد.

هشت فاز ماهی وجود دارد: ماه نو، ربع اول، تربیع اول، ربع دوم، ماه بدر، ربع سوم، تربیع سوم، و ربع آخر.

یک خسوف زمانی رخ می‌دهد که زمین بین خورشید و ماه قرار بگیرد و باعث شود نور خورشید به زمین نرسد. یک خسوف کامل وقتی رخ می‌دهد که ماه و خورشید در سمتهای مخالف زمین باشند. یک خسوف جزئی وقتی رخ می‌دهد که فقط بخشی از سایه زمین زمین را پوشانده باشد.

نخستین فرود موفق بدون سرنشین بر روی سطح ماه توسط Luna 9 انجام شد (که در تصویر نشان داده شده است). این فضاپیمای روسی، در 3 فوریه 1966، فرود نرم موفقی (بدون ضدمه دیدن) بر روی ماه داشت. پیش از آن Luna 2 به نخستین فضاپیمایی تبدیل شد که در سال 1959 با سطح ماه تماس پیدا کرد. همچنین، نخستین فرود موفق یک فضاپیمای سرنشین‌دار توسط آپولو 11 در 20 ژوئیه 1969 انجام شد تا نیل آرمسترانگ نخستین انسانی باشد که پا با این ماه می‌گذارد.

حفره‌های بزرگ روی سطح ماه حاصل برخورد خرده سیاره‌ها و شهاب‌سنگها هستند.

تصور می‌شود که بلندترین کوه ماه Mons Huygens باشد. ارتفاع آن 4700 متر است، یعنی حدود نصف کوه اورست. در این تصویر خودروی ماه‌پیما را بر روی ماه در طی ماموریت آپولو 15 در سال 1971 مشاهده می‌کنید.